Epifaniczny tom 17 – rozdział 6 – str. 147
Czy jest nadzieja dla kogokolwiek z nie zbawionych zmarłych?
Nasz Pan Jezus potwierdza tę samą myśl w odniesieniu do ludów podległych Sodomie (Mat. 11:23, 24) i daje nadzieję Fenicjanom, mieszkańcom Tyru i Sydonu (Mat. 11:21, 22), dowodząc, że są oni mniej winni niż Izraelici. Jak oświadcza Pismo Święte, otrzymają oni taką sposobność, i w Dniu Sądu, gdy Jezus będzie rządził ziemią, łatwiej będzie im niż niewierzącym Żydom z Jego czasów (Łuk. 22:29, 30). Skoro oni będą mieli szansę, z pewnością wszyscy pozostali z nie zbawionych zmarłych, którzy w tym życiu byli pozbawieni możliwości zbawienia, także będą ją mieli „w tym dniu”. Tak więc oświadczenia Biblii potwierdzają istnienie nadziei dla wielu z nie zbawionych zmarłych.
URZĘDOWE IMIONA CHRYSTUSA
(8) Jako ósmy dowód tego, że Biblia daje nadzieję tym z nie zbawionych zmarłych, którzy w tym życiu nie mieli możliwości uzyskania zbawienia, podajemy fakt, że Biblia przypisuje Jezusowi i Jego wiernemu Kościołowi urzędowe imiona, które dowodzą istnienia takiej szansy dla tych, wobec których będzie wykonywana urzędowa działalność wynikająca z tych imion. Stwierdzamy, że w swym przyszłym stosunku do ludzkości są oni między innymi nazwani (1) Wybawicielami, (2) Kapłanami, (3) Królami, (4) Prorokiem, czy też Nauczycielem, (5) Rodzicami, (6) Pierwiastkami i (7) Nasieniem Abrahama, które będzie błogosławić całą rodzinę ludzką. Rozważmy w krótkości te biblijne nazwy stosowane do Jezusa i Kościoła – Jego Ciała, w ich przyszłym stosunku do świata, a poznamy w jaki sposób Pan wskazuje przez nie na dzieło zbawienia, jakie będzie dokonane dla tych, którzy zmarli nie otrzymawszy sposobności zbawienia na podstawie wyboru. Weźmy np. imię Wybawiciele, które jest stosowane do nich w Piśmie Świętym: „I wstąpią wybawiciele na górę Syjon, aby sądzili górę Ezawa; a tak będzie królestwo samego Pana” (Abd. 21). Znamy biblijną naukę, że Jakub jest typem na wybranych, a Ezaw – nie wybranych (Rzym. 9:10-13).