Epifaniczny tom 17 – rozdział 6 – str. 153
Czy jest nadzieja dla kogokolwiek z nie zbawionych zmarłych?
Następujące wersety Pisma Świętego dowodzą, że na podstawie śmierci Chrystusa za każdego, wszyscy będą zbawieni (uwolnieni) od Adamowego wyroku śmierci (Rzym. 5:18, 19; 11:26; 1Tym. 2:4-6; 4:10; Jan 1:29; 3:17; Żyd. 2:9; 1Jana 2:2). Gdy niektóre z tych wersetów mówią o zbawieniu wszystkich, nie dotyczą one wiecznego zbawienia, lecz zbawienia przez śmierć Chrystusa od wyroku śmierci nałożonego na wszystkich za grzech Adama. W ten sposób wersety te dowodzą, że wszyscy, którzy w tym życiu nie zostali uwolnieni od Adamowego wyroku śmierci, dzięki ofierze Chrystusa będą od niego uwolnieni w przyszłym życiu; a skoro wyrok ten przynosi śmierć, uwolnienie od niego oznacza wzbudzenie z martwych w stanie wolnym od tego wyroku. Uwolnienie od tego wyroku jest niezbędne, aby móc skorzystać ze sposobności zbawienia, gdyż tak długo, jak długo ktoś znajduje się pod wyrokiem śmierci, nie może on uzyskać wiecznego życia.
(2) Wszyscy będą pouczeni o Słowie Bożym; ludzie nie mogą być bowiem zbawieni przez ignorancję, lecz by być zbawionymi, muszą przyjść do znajomości prawdy (Dz.Ap. 4:12; 11:14). Zarówno Stary, jak i Nowy Testament dowodzą, że ci, którzy w tym życiu nie zdobyli zbawiającej znajomości prawdy, zdobędą ją później. Oto niektóre wersety Pisma Świętego mówiące, że tak będzie w Wieku Tysiąclecia, gdy ziemia (Izaj. 11:9; Abak 2:14) napełniona będzie znajomością Boga, podczas gdy teraz (Izaj. 60:2; 2Kor. 4:4) ciemności (błąd) okrywają ziemię (Izaj. 29:18,24; 35:4-6; 40:5; 42:6, 7; 49:6; 50:10; Jan 1:9; Dz.Ap. 3:21, 22; 1Tym. 2:4,6; Obj. 20:3; 22:17). Taka znajomość da im oczywiście możliwość uzyskania życia; jest ona bowiem drugim składnikiem sposobności zbawienia.
(3) Biblia uczy, że wszyscy znajdą się w warunkach nie sprzyjających grzechowi a sprzyjających sprawiedliwości, a w takich warunkach zreformowanie się i życie wieczne będzie oczywiście możliwe nawet dla najsłabszych i najbardziej zdegradowanych.