Epifaniczny tom 17 – rozdział 6 – str. 159
Czy jest nadzieja dla kogokolwiek z nie zbawionych zmarłych?
O drugim punkcie – ofierze okupu Jezusa złożonej za wszystkich ludzi – bezpośrednio naucza werset 6, gdzie Paweł mówi o Jezusie Chrystusie, iż „dał samego siebie [na śmierć] na okup [równoważną cenę] za wszystkich [Adama i cały rodzaj będący w chwili grzechu w jego biodrach]”. Wersety 4, 6 uczą także o propozycji pomocy Ducha dla wszystkich ludzi ku zbawieniu: „Który chce, aby wszyscy ludzie … ku znajomości prawdy przyszli … aby o tym świadczono we właściwym czasie [podczas Tysiąclecia]”. Te trzy uwagi dowodzą zatem, że „wszyscy” w 1Tym. 2:4,6 oznacza każdego z rodzaju Adama, łącznie z nim samym.
UNIWERSALNE ODKUPIENIE CZY ZBAWIENIE?
Drugie pytanie, jakie może powstać, jest następujące: czy Pismo Święte uczy o uniwersalnym odkupieniu, uniwersalnym zbawieniu, czy o obydwóch? Odpowiemy, że można o tym mówić różnymi terminami, a mimo to poprawnie. Moglibyśmy powiedzieć, że mamy uniwersalne odkupienie, gdyż jest ono dla wszystkich, a wyniki śmierci Chrystusa będą skuteczne dla całego rodzaju Adama. Gdy okażą się one skuteczne dla wszystkich, będzie to oznaczało ich zbawienie – albo rzeczywiste i pełne wybawienie od grzechu i warunków śmierci, albo całkowitą możliwość podniesienia się z grzechu i śmierci, w czym będzie mogła przeszkodzić tylko ich wola. Dzieło pierwszego Adama będzie przez Chrystusa całkowicie unieważnione. Każdy członek rodzaju ludzkiego, jeśli będzie chciał, uzyska przywilej powrotu do wszystkiego, co zostało utracone. Wieczne zbawienie, całkowite uwolnienie od grzechu i śmierci, będzie wymagało pełnej współpracy człowieka. Przekroczenie Boskiego prawa prowadzi do wyroku śmierci, tak jak to było w przypadku Ojca Adama. Przekroczenie tego prawa przez kogokolwiek z już uwolnionych od wyroku Adamowego i podniesionych z upadku, będzie oznaczało ponowne skazanie takiej osoby na śmierć. O tym potępieniu Biblia mówi jako o drugiej śmierci, która według jej słów dosięgnie niektórych.