Epifaniczny tom 17 – rozdział 6 – str. 160
Czy jest nadzieja dla kogokolwiek z nie zbawionych zmarłych?
Pierwsza śmierć przyszła na wszystkich z powodu grzechu jednego człowieka. Druga śmierć będzie udziałem tylko świadomych i rozmyślnych grzeszników, jakimi, według Biblii, niektórzy się staną. Popełnienie tego rodzaju grzechów będzie możliwe dopiero po uwolnieniu z poprzedniego wyroku wydanego na Adama – wyroku pierwszej śmierci. Tak więc świat nie może teraz umrzeć wtórą śmiercią, ponieważ nie jest jeszcze uwolniony ze śmierci pierwszej. Żaden człowiek nie może być przez sąd ukarany dwa razy karą śmierci za to samo przestępstwo. By otrzymać drugi wyrok, musi najpierw być uwolniony, rzeczywiście lub w sposób przypisany, od pierwszego wyroku, a następnie popełnić drugie przestępstwo. Świat – Adam i cały rodzaj ludzki – został raz potępiony. Dopiero gdy będzie uwolniony od tego potępienia, będzie mógł podlegać nowemu.
Stąd Biblia oświadcza, że w Boskim planie będzie wielki Dzień, Dzień trwający tysiąc lat, w którym Chrystus będzie sądził, doświadczał świat. Prawo do przeprowadzenia tej próby nasz Pan Jezus uzyskał przez Swoją śmierć, skosztowawszy jej za Adama i całe jego potomstwo w nim potępione (Żyd. 2:9). Śmierć naszego Pana, doskonałego człowieka, była pełnym odpowiednikiem wyroku wydanego na pierwszego człowieka. W ten sposób została otwarta droga do wielkiego czasu restytucji, o której mówił apostoł Piotr (Dz.Ap. 3:19-21). Tak więc nasz Pan Jezus stał się Odkupicielem, nabywcą Adama i całego jego rodzaju. Nie dokonał jeszcze w pełni aktu kupna, gdyż zastosowanie zasługi Jego ofiary za świat ma nastąpić podczas Jego drugiego adwentu, gdy Kościół zostanie już skompletowany. Gdy tylko dojdzie do tego nabycia, nastąpi przekreślenie grzechu świata. Wówczas świat, wolny od kary grzechu pierworodnego, czyli Adamowego, zostanie oddany Chrystusowi. Każda jednostka będzie miała pełną sposobność, próbę, sąd, by określić swój prawdziwy charakter, prawdziwe intencje,