Epifaniczny tom 17 – rozdział 6 – str. 169
Czy jest nadzieja dla kogokolwiek z nie zbawionych zmarłych?
Co więcej, hebrajskie słowo oddane w A.V. jako „ciało” nie ma liczby mnogiej, natomiast użyte zbiorowo, jak np. w Izaj.5:25, ma znaczenie liczby mnogiej.
Przekłady American i English Revised, Moulton, Leeser, Jewish Publication Society itp. oddają ten tekst następująco: „Ożyją umarli twoi; moje martwe ciała powstaną”.
Jak wiemy (Łuk. 20:36; zob. także Życie – śmierć – po śmierci, str. 171-183), zmartwychwstanie ma dwie części: (1) obudzenie umarłych i (2) podniesienie ich z fizycznej, umysłowej, moralnej i religijnej niedoskonałości upadłego stanu Adamowego do fizycznej, umysłowej, moralnej i religijnej doskonałości, od której Adam odpadł. Proces ten wymaga całego Tysiąclecia. Według nas, o tych dwóch częściach zmartwychwstania naucza Izaj. 26:19. Zdanie: „Ożyją umarli twoi” dotyczy obudzenia zmarłych – pierwszej części procesu zmartwychwstania, a zdanie: „moje martwe ciała powstaną” dotyczy powstania z niedoskonałości Adama do doskonałości – drugiej części procesu zmartwychwstania. Wyrażenie „martwe ciała” nie odnosi się do tych ciał jako rzeczywiście będących w stanie śmierci, lecz martwych w grzechach (Efez. 2:1, 5), bowiem Bóg każdego nie będącego w Chrystusie i nie posiadającego doskonałości uważa za martwego (2Kor. 5:14). Powodem użycia słowa „moje” w zdaniu „moje martwe ciała” jest to, że Chrystus, jako autor tych słów, dzięki swemu odkupieniu – nabyciu – będzie ich właścicielem i Panem (Rzym. 14:9), a więc może ich właściwie nazwać Swoimi. Tak rozumiany, werset ten w najmniejszym stopniu nie mówi o zmartwychwstaniu w dniu ostatecznym tych samych ciał, które zostały pogrzebane, lecz odnosi się do dwóch części procesu zmartwychwstania: (1) obudzenia umarłych i (2) ich powstawania do doskonałości.
Dotychczas w rozdziale tym podaliśmy 10 biblijnych przesłanek popartych wieloma wersetami na dowód tego, że w następnym życiu będzie szansa uzyskania zbawienia