Epifaniczny tom 17 – rozdział 6 – str. 177
Czy jest nadzieja dla kogokolwiek z nie zbawionych zmarłych?
w wyniku grzechu Adama zostanie całkowicie usunięty potężną restytucyjną mocą i czynami Chrystusa, gdy „ostatni nieprzyjaciel” będzie zniszczony – zakończy się dzieło restytucji.
Fragmenty te równie jasno dowodzą, że nie wybrani zmarli, którzy w tym życiu pozbawieni byli możliwości osiągnięcia zbawienia elekcyjnego, zostaną obudzeni z martwych w Tysiącleciu i otrzymają sposobność osiągnięcia zbawienia restytucyjnego.
Taka jest Ewangelia dla człowieka, określona w ten sposób zarówno przez anioła przy narodzinach Jezusa (Łuk. 2:10), jak i apostoła Pawła (Gal. 3:8). To właśnie dlatego Pismo Święte tak w nią obfituje.
Zrozumienie tej sprawy wyjaśnia Boskie przeszłe i obecne postępowanie z ludzkimi pokoleniami. W takim świetle Biblia staje się księgą zgodną sama z sobą, Boskim charakterem, okupem Chrystusa, z działalnością Ducha Świętego, potrzebami człowieka i faktami. W ten sposób rzeczywiście jawi się nam ona jako skarbiec wspaniałego planu wieków ułożonego przez Boga oraz jako chwalebny obraz Jego cudownego charakteru. Za to kochamy Boga miłością przewyższającą wszelką miłość i radością nieba, jaka zstąpiła na ziemię. Czcijmy, wychwalajmy i uwielbiajmy Tego, którego wszystkie czyny przynoszą Mu chwałę. „Wielkie i dziwne są sprawy twoje, Panie Boże wszechmogący! Sprawiedliwe i prawdziwe są drogi twoje o królu świętych! Któżby się ciebie nie bał, Panie! I nie wielbił imienia twego? Tylkoś ty święty, gdyż wszystkie narody przyjdą, i kłaniać się będą przed obliczem twoim, że się okazały sprawiedliwe sądy twoje” (Obj. 15:3,4).