Epifaniczny tom 17 – rozdział 8 – str. 229
Sposób powrotu naszego Pana
w Jego pierwszym adwencie. „Kto ma uszy, niechaj słucha”!
Niektórzy mogą zapytać, jak z nauką o niewidzialnym powrocie naszego Pana możemy zharmonizować wersety (1Tes. 4:16; 2Tes. 1:7,8), które mówią o zstępowaniu przez Niego z nieba z okrzykiem, głosem archanielskim i trąbą Bożą oraz o Jego objawianiu się z nieba razem z Jego potężnymi aniołami, w ogniu płomienistym, oddając pomstę?
„Z OKRZYKIEM”
Najpierw odpowiemy na to, pokazując harmonię niewidzialnego powrotu naszego Pana z 1Tes. 4:16, który mówi o Jego zstępowaniu z (dosłownie: w, podczas) okrzykiem, głosem archanielskim i trąbą Bożą. Zauważamy najpierw, że okrzyk, głos archanielski i trąba Boża, wraz z towarzyszącymi im wydarzeniami, oznaczają w tym wersecie te same rzeczy, co głos siódmej trąby i wielkie głosy, wraz z towarzyszącymi im wydarzeniami, z Obj. 11:15-19. Dan. 12:1, 2 opisuje te same ogólne wydarzenia, co 1Tes. 4:16,17 i Obj. 11:15-19; podobnie 1Kor. 15:52-57. Pokazują nam one, że wydarzenia te łączone są z czasem i faktem powrotu Chrystusa, przejmowaniem przez Niego kontroli nad sprawami ludzi wśród gniewu narodów i bezprecedensowego ucisku będącego wynikiem Boskiego niezadowolenia z grzechu, jak również z obudzeniem i sądzeniem przez Niego umarłych. Trąba z Obj. 11:15 jest siódmą z grupy siedmiu trąb. Wszyscy interpretatorzy Objawienia, zasługujący na takie miano, uznają, że pierwszych sześć trąb nie jest trąbami literalnymi wydającymi literalne dźwięki, lecz figurami pewnych poselstw z towarzyszącymi im wydarzeniami, począwszy od czasu zaraz po pierwszej obecności Chrystusa na ziemi aż do czasów współczesnych. Jeśli tak jest, siódma trąba musi być symboliczna. Rozumiemy, iż reprezentuje ona poselstwa i wydarzenia towarzyszące drugiej obecności Chrystusa na ziemi; obecności, która będzie trwała tysiąc lat i w czasie której nastąpią wydarzenia z 1Tes. 4:16,17; Obj. 11:15-19; Dan. 12:1-3; 1Kor. 15:52-57.