Epifaniczny tom 17 – rozdział 9 – str. 240
Etapy powrotu naszego Pana
Te trzy wersety dowodzą, że astrape w Nowym Testamencie oznacza także światło; znaczenie to często widać także w grece klasycznej.
Z drugiej strony, szczególną cechą światła słonecznego jest świecenie z kierunku wschodniego na zachodni. Dlatego w Mat. 24:27 światło słoneczne jako dowód obecności słońca użyte jest jako porównanie ilustrujące to, że prawda – symboliczne światło – jest znakiem, dowodem początkowej fazy (okresu żęcia) drugiej obecności symbolicznego słońca, naszego Pana Jezusa. To właśnie dlatego, że początkowa faza drugiej obecności Jezusa zostanie w ten sposób rozpoznana tylko oczami zrozumienia, nie oczami fizycznego ciała, Jezus ostrzegał Swych wiernych przed oszustwami ze strony tych, którzy kazaliby im udawać się w góry lub na pustynie, by zobaczyć Pana, co od wielu lat czynią pewni fanatyczni wyznawcy, lub brać udział w seansach („w komorach”), by ujrzeć Go w Jego drugim adwencie, co czynią spirytyści (Mat. 24:24-26).
Mat. 24:37-39: „Ale jako było za dni Noego, tak będzie i obecność Syna człowieczego. Albowiem jako za dni onych przed potopem jedli, pili, żenili się i za mąż wydawali, aż do dnia onego, którego wszedł Noe do korabia, i nie spostrzegli się, aż przyszedł potop i zabrał wszystkie: tak będzie i obecność Syna człowieczego”.
Niewiara w zbliżający się potop oraz wynikająca z niej nieświadomość zbliżającego się potopu ze strony świata za dni obecności Noego przed potopem, gdy świat zajmował się codziennymi sprawami życia – są tutaj porównane z podobną niewiarą i nieświadomością ze strony świata, który miał zajmować się codziennymi sprawami życia w czasie paruzji naszego Pana, pierwszego dnia, „jednego dnia z dni Syna człowieczego” przed uciskiem (Łuk. 17:22). Ten etap jest pierwszą fazą Jego drugiego adwentu, ponieważ to właśnie przez ucisk drugiej fazy (częściowo zawartej w Łuk. 17:26,27) świat pod jej koniec dowiaduje się o Jego obecności.