Epifaniczny tom 17 – rozdział 9 – str. 241
Etapy powrotu naszego Pana
Choć porównania z Mat. 24:37-39 są takie, jakimi je wyżej przedstawiliśmy, te z Łuk. 17:26-30 nieco się od nich różnią. W przeciwieństwie do Mat. 24:37-39, w tym fragmencie nie ma porównania między niewiarą i nieświadomością z czasów Noego przed potopem oraz w czasie paruzji, przed uciskiem. Także tylko jeden z dni z Łuk. 17:26-30 jest bezpośrednio sugerowany u Mat. 24:37-39 i bezpośrednio wspomniany w Łuk. 17:22, a jest nim dzień paruzji, który uczniowie pragnęli widzieć za swego życia, lecz nie zobaczyli (Łuk. 17:22). Uczniowie pragnęli widzieć, lecz za swego życia nie zobaczyli, nie dzień ucisku – epiphaneia, apokalupsis – z dwóch dni Syna człowieczego, lecz dzień przybycia, dzień żęcia żniwa, paruzję Syna Człowieczego.
Porównania z Łuk. 17:26,27 oraz wyżej wspomniane różnice między nimi a jednym dniem – dniem paruzji z Mat. 24:37-39 są następujące: (1) ludzie zajmujący się w typie codziennymi sprawami życia, dopóki Noe nie wszedł do arki przed potopem, a w antytypie świat zajmujący się codziennymi sprawami życia, dopóki cała klasa Chrystusa nie weszła do antytypicznej arki przed czasem ucisku; (2) nastanie potopu i nastanie wielkiego ucisku; (3) zniszczenia dokonane przez potop i zniszczenia dokonane przez wielki ucisk. Punkt (1) w antytypie miał miejsce w czasie parousia z Mat. 24:37-39, pierwszego dnia z Łuk. 17:22,26 oraz dnia z Łuk. 17:22; punkty (2) i (3) występują w czasie epiphaneia, apokalupsis, drugiego dnia z tych dwóch – w dniu z Łuk. 17:30.
Drugi typ – Lota (Łuk. 17:28-30) – zawiera następujące porównania: (1) do czasu opuszczenia w typie Sodomy przez Lota ludzie zajmujący się codziennymi sprawami życia, a w antytypie ludzie antytypicznej Sodomy zajmujący się codziennymi sprawami życia aż do opuszczenia symbolicznego Babilonu przez część Wielkiej Kompanii pokazanej w Locie (Obj. 11:8; por. 17:1-6,18), tuż przed wybuchem ucisku;