Epifaniczny tom 17 – rozdział 9 – str. 249
Etapy powrotu naszego Pana
jest nią czas ucisku (Mat. 24:21,22: Dan. 12:1; Łuk. 17:26-32; 21:25,26; Obj. 19:11-21), w czasie którego wyzwalana jest mniej wierna, obciążona rzeczami tego świata spłodzona z Ducha klasa Wielkiej Kompanii (Mal. 3:2,3; Mat. 7:26,27; 1Kor. 3:12-15; Obj. 7:14), a Młodociani Godni rozwijani jako klasa.
Najzdolniejsi badacze Biblii naszych czasów w coraz większym stopniu dochodzą do wniosku, iż znajdujemy się teraz w wielkim ucisku i że jesteśmy w nim już od wybuchu wojny światowej (fazy I) w roku 1914, z towarzyszącymi jej głodami i zarazami. Wnioskują tak na podstawie proroctw, znaków czasów i powszechnych ogólnoświatowych kłopotów. Zgadzamy się z tym poglądem, wierząc, iż znajdujemy się obecnie w epifanii i że niebawem obecność Syna Człowieczego zostanie rozpoznana przez świat w chmurach ucisku, jakie ogarniają społeczeństwa ziemi i jakie zaciemniają kościelne niebiosa (Mat. 24:30; Łuk. 21:25-28; Obj. 1:7). Jeśli należymy do czuwającego ludu Bożego, rozpoznamy to przed innymi, i w ten sposób dzień ten nas nie zaskoczy.
BIBLIJNE UŻYCIE SŁOWA EPIPHANEIA
Obecnie pragniemy zbadać biblijne użycie słowa epiphaneia oraz pewne związane z tym myśli.
Chociaż zauważamy fakt, że słowo epifania, dość często używane w języku angielskim [także i w polskim – przypis tł.], nie występuje w angielskiej Biblii, należy podkreślić, że w oryginalnym greckim tekście Nowego Testamentu występuje jednak greckie słowo epiphaneia, od którego ono pochodzi. W sumie znajdujemy je w sześciu wersetach, które niniejszym przytaczamy: 2Tes. 2:8; 1Tym. 6:14; 2Tym. 1:10; 4:1, 8 oraz Tyt. 2:13. Przy próbie zgłębienia jego znaczenia, pomocne może okazać się rozważenie kilku rzeczy: (1) słowa epiphaino, od którego pochodzi epiphaneia; (2) znaczenia jego podstawowej części – phaino; (3) znaczenia przyimka epi, z którym łączy się phaino;