Epifaniczny tom 17 – rozdział 9 – str. 255
Etapy powrotu naszego Pana
tak jak okresem związanym z drugim adwentem naszego Pana jest basileia.
Obydwa powyższe wersety uczą więc, że słowo epiphaneia, od którego pochodzi nasze słowo epifania, oznacza także okres związany z powrotem naszego Pana, któremu ma towarzyszyć zalanie ziemi Jego wszystko demaskującą prawdą, a który miał się rozpocząć po Jego powrocie, zanim On i Jego Oblubienica rozpoczną tysiącletnie panowanie. Widzimy więc, że nasze obie definicje słowa epiphaneia są prawidłowe: (1) akt objawiania osób, zasad i rzeczy za pośrednictwem prawdy świecącej ze szczególnym blaskiem; oraz (2) okres związany z powrotem naszego Pana, w czasie którego ma nastąpić szczególne objawianie osób, zasad i rzeczy za pośrednictwem prawdy świecącej ze szczególnym blaskiem.
Z powyższej analizy słowa epiphaneia widzimy, że z jego sześciu wystąpień w Nowym Testamencie jedno użyte jest w kontekstach wskazujących na związek z czynnościami Jezusa w czasie żniwa Wieku Żydowskiego, a pozostałe pięć dotyczy czynności i czasów związanych z Jego drugim adwentem. Te myśli na temat znaczenia słowa epifania okażą się pomocne dla lepszego zrozumienia pozostałych etapów drugiego adwentu naszego Pana.
APOKALUPSIS, CZYLI OBJAWIENIE CHRYSTUSA
Grecki rzeczownik apokalupsis pochodzi od czasownika złożonego apokalupto, który składa się z apo (pod, daleko) oraz kalupto (przykrywać, a więc ukrywać, skrywać, tak jak jest użyty np. u Jak. 5:20 i 1Piotra 4:8 – „zakryje [przykryje] mnóstwo grzechów”). Zatem apokalupto oznacza zdejmować przykrycie, tzn. odkrywać, ujawniać, tak jak jest to słowo użyte np. u Mat. 10:26; Łuk. 12:2: „nic nie jest skrytego [użyte tutaj greckie słowo pochodzi od rdzenia kalupto], co by nie miało być objawione [odkryte – użyte tutaj greckie słowo jest formą czasu przyszłego apokalupto]”. A zatem rzeczownik apokalupsis oznacza odkrywanie, ujawnianie, objawianie lub odsłanianie (tak jak się mówi o rzeczy wcześniej już obecnej, lecz ukrytej).