Epifaniczny tom 17 – rozdział 9 – str. 256
Etapy powrotu naszego Pana
Nazwa ostatniej księgi Biblii to „APOKALUPSIS”; my nazywamy ją „Apokalipsą” lub „Objawieniem”.
Widzimy zatem, że główne znaczenie słowa apokalupsis (odkrywanie, objawianie) jest bardzo podobne do znaczenia słowa epiphaneia (jasne świecenie, objawianie osób, zasad i rzeczy). Obydwa te słowa oznaczają objawianie, odkrywanie tego, co w przeciwnym wypadku byłoby schowane i ukryte. Tak więc nasz Pan w chwili obecnej epifanizuje lub inaczej apokalipsuje Jehowę, Samego Siebie, Kościół, Wielką Kompanię, prawdę, ukryte rzeczy ciemności, rady serc – słowem, wszystkie stosowne osoby, zasady i rzeczy pokazuje w jasnym świetle i odsłania, odkrywa je w ich prawdziwym charakterze na tyle, na ile jest to konieczne na obecnym etapie Boskiego planu. Zatem epiphaneia, apokalupsis naszego Pana nie oznacza uczynienia Go widzialnym dla naturalnych oczu ludzi ani objawienia tylko Samego Siebie, lecz (1) także wyraźne objawienie tego, co ma być objawione, szczególnie pod koniec tego wieku – każdej innej osoby, każdej zasady i każdej rzeczy; apokalupsis, tak jak epiphaneia, także dotyczy (2) drugiego etapu, okresu drugiego adwentu naszego Pana, czasu ucisku, epifanii, apokalipsy, szczególnego czasu takiego epifanizowania, apokalipsowania.
Podamy teraz listę wersetów wraz z odpowiednimi komentarzami, gdzie rzeczownik apokalupsis oraz pochodzący od niego czasownik apokalupto użyte są w odniesieniu do drugiego adwentu naszego Pana, wyróżniając kursywą odpowiednie słowa będące ich tłumaczeniem.
WYSTĘPOWANIE CZASOWNIKA APOKALUPTO
Najpierw podajemy te, które zawierają czasownik apokalupto:
(1) Mat. 10:26: „(…) nic nie jest skrytego, co by nie miało być objawione, i nic tajemnego, czego dowiedzieć by się nie miano” (zob. także Łuk. 12:2). Demaskowanie zła we wszystkich sferach życia jest dowodem dzieła sądzenia drugiego adwentu naszego Pana (por. 1Kor. 4:5).