Epifaniczny tom 17 – rozdział 9 – str. 257
Etapy powrotu naszego Pana
(2) Łuk. 17:29,30: „Ale dnia tego, gdy wyszedł Lot z Sodomy, spadł jako deszcz ogień z siarką z nieba i wytracił wszystkich. Tak też będzie w on dzień, w którym się Syn człowieczy objawi”. Sodoma reprezentuje symboliczny Babilon, a Lot pewną część Wielkiej Kompanii (Obj. 11:8; 2Piotra 2:6-8). Zniszczenie Sodomy ogniem i siarką reprezentuje całkowite zniszczenie Babilonu (Judy 7), które nastąpi w wielkim ucisku (Obj. 16:18-20; 19:20). Uwaga Jezusa z wersetu 30, że antytyp deszczu ognia i siarki spadającego na Sodomę będzie miał miejsce w on dzień, w którym objawi się Syn Człowieczy, dowodzi, że objawi się On w czasie ucisku, okresie epifanii i apokalipsy, który rozpoczął się w 1914 roku.
(3) Rzym. 8:18: „(…) utrapienia teraźniejszego czasu nie są godne onej przyszłej chwały, która się ma objawić w nas”.
(4) 1Kor. 3:13: „Każdego robota jawna będzie, bo to dzień pokaże; gdyż przez ogień objawiona będzie, a każdego roboty jaka jest, ogień doświadczy”. Mamy tutaj odniesienie do doświadczania ludu Pana w czasie Jego drugiego adwentu. Tym dniem jest dzień ucisku, okres epifanii i apokalipsy.
(5) 1Piotra 1:4,5: „Ku dziedzictwu nieskazitelnemu i niepokalanemu i niezwiędłemu, w niebiesiech dla was zachowanemu, którzy mocą Bożą strzeżeni bywacie przez wiarę ku zbawieniu, które zgotowane jest, aby było objawione czasu ostatecznego”.
(6) 1Piotra 5:1: „(…) uczestnik chwały, która ma być objawiona”. Obecny punkt oraz powyższe punkty (3) i (5) należą do tekstów, które dowodzą, że gdy Jezus objawi się w Swym drugim adwencie w mocy i chwale – gdy zostaną one zamanifestowane, odkryte, objawione światu – Jego Kościół będzie z Nim i będzie objawiony, zamanifestowany w tym samym czasie i w ten sam sposób.
WYSTĘPOWANIE RZECZOWNIKA APOKALUPSIS
Następujące teksty zawierają rzeczownik apokalupsis:
(1) Rzym. 2:5: „(…) dzień gniewu i objawienia sprawiedliwego sądu Bożego”. Odnosi się to do czasu drugiego adwentu naszego Pana,