Epifaniczny tom 17 – rozdział 9 – str. 258
Etapy powrotu naszego Pana
kiedy to w czasie ucisku (Jego epifanii, apokalipsy), będzie On sądził „żywych”, a w czasie Swego Królestwa (bazylei) „umarłych” (2Tym. 4:1); wtedy to bowiem „odda każdemu według uczynków jego” (Rzym. 2:6; Mat. 16:27; Obj. 20:12; 22:12).
(2) Rzym. 8:19: „Bo troskliwe wyglądanie stworzenia [ludzkości] oczekuje objawienia synów Bożych [Kościoła]”. Kontekst wskazuje, iż odnosi się to do objawienia się klasy Kościoła w chwale Królestwa. Zatem w wersecie tym apokalupsis dotyczy bazylei, fazy Królestwa, drugiego adwentu naszego Pana.
(3) 1Kor. 1:7: „Tak, iż wam na żadnym darze nie schodzi, którzy oczekujecie objawienia Pana naszego Jezusa Chrystusa”. Lud Pana jest tutaj nawoływany do czynnego wyglądania i oczekiwania wielkich błogosławieństw aż do manifestacji, objawienia się Pana, chociaż jako obserwujący, wie o Jego obecności i dziele „żniwa” już wcześniej i uczestniczy w tym objawianiu.
(4) 2Tes. 1:7,8: „(…) przy objawieniu Pana Jezusa z nieba z aniołami mocy jego, w ogniu płomienistym, oddając pomstę”. Przez bezprecedensowy ucisk wielkiego czasu ucisku Jezus objawi się światu jako obecny w drugim adwencie, jako niszczący królestwo szatana i zakładający Królestwo Boże.
(5) 1Piotra 1:7: „Aby doświadczenie wiary waszej daleko droższe niż złoto, które ginie, którego jednak przez ogień doświadczają, znalezione było wam ku chwale i ku czci i ku sławie w objawienie Jezusa Chrystusa”. Przed końcem apokalupsis, epiphaneia, drugiej fazy drugiego adwentu naszego Pana całe Maluczkie Stadko będzie poza zasłoną z Jezusem, jak zapewnia nas o tym św. Paweł w Kol. 3:4. Wtedy ich oczyszczona i wypolerowana wiara okaże się być ku chwale Boga i Chrystusa oraz ich własnej.