Epifaniczny tom 3 – rozdział 1 – str. 10
Eliasz – typ i antytyp
zatryumfowały błędy na temat relacji ludzkiej i Boskiej natury Chrystusa. W latach 412-529 tryumf święciły błędy na temat grzechu, ludzkiej woli, usprawiedliwienia, wyboru i wolnej łaski. W każdej z tych kontrowersji wierny Eliasz walczył z błądzicielami, a nieortodoksyjna grupa teologów, choć nienależąca do Eliasza – jako obrońcy resztek prawdy przed nadciągającymi błędami – częściowo stała przy wiernych. Teolodzy ci – jako sekciarze – tworzyli sekciarskie systemy, z których niektóre przeminęły po wielu ciężkich doświadczeniach, a inne, jak te związane z nestorianami i chrześcijanami koptyjskimi, istnieją do dzisiaj. Rozumiemy, że ci sekciarze, jako przeciwnicy stale tryumfujących katolików, są antytypami kruków, które dostarczały pewną ilość pokarmu wiernym w czasie następnego okresu, od 539 do 799. W tym czasie (539-799) zupełnie zaniknął arianizm, a ostatni ariański naród, Longobardowie, został całkowicie nawrócony na katolicyzm przed rokiem 700. Brat Olson stwierdza, że ariańska wiara i arianie, jego antytypy wdowy z Sarepty i jej syna (sposób potraktowania przez niego antytypicznej wdowy i jej syna jest bardzo niejasny i dwuznaczny), istnieli jeszcze po śmierci Waldo (1173-1217). To stwierdzenie jest historyczną nieprawdą (zob. artykuł na temat arianizmu w Encyklopedii McClintocka & Stronga). Waldo oraz wszyscy pozostali reformatorzy od roku 799 do 1530 byli trynitarzami. Zatem nic, co podaje on na temat antytypu wdowy z Sarepty, jej syna oraz relacji Eliasza wobec nich, nie jest historyczną prawdą. Czy zechce on przytoczyć chociaż jedno źródło na potwierdzenie tego, że arianizm był wyznawany aż do czasów Waldo i jakiś czas potem przed rokiem 1530 oraz że Waldo był arianinem w wierze i praktyce?
(4) Kerit (przecięcie, rozdzielenie – 2Tym. 2:15) reprezentuje niewielką ilość prawdy, jaka pozostała przy wiernych po wprowadzeniu wyżej wymienionych błędów. Była ona wyznawana w obecności narodów (Jordanu) przez tych, którzy w mniejszym lub większym stopniu zostali wyparci w stan izolacji, odosobnienia.