Epifaniczny tom 3 – rozdział 1 – str. 30
Eliasz – typ i antytyp
wolności, równości i braterstwa, z ich konsekwencjami z rewolucji francuskiej i wojen napoleońskich (rola małego obłoku w wietrze), a także prawdziwe nauki Biblii na temat chrześcijańskiej wolności, równości i braterstwa („chmury”) z ich konsekwencjami – wojną (rola „chmur ” w wietrze) przeciwko zamknięciu Biblii przez Rzym – zaciemniły trudnościami papieskie władze (niebiosa). Ulewa Biblii (deszcz) nastąpiła przez towarzystwa biblijne, tworzone szczególnie od 1804 do 1816 roku, w wyniku nauk Biblii niosących kłopoty dla Rzymu (chmury) i towarzyszącej im wojny (wiatr) z zakazywaniem Biblii przez Rzym. Ten zbieg wydarzeń: (1) twierdzenia i działania francuskich luminarzy, rewolucjonistów i wojskowych na temat wolności, równości i braterstwa, a przeciwko rządom księży, królów, arystokracji itp.; oraz (2) prawdziwe nauki Biblii na te tematy i będąca ich wynikiem wojna z zakazywaniem Biblii przez Rzym – zmusiły władze świeckie zorganizowane w porozumieniu narodów (wóz, rydwan), by przed nadejściem deszczu zwróciły nieprzychylną uwagę (wsiadł i pojechał) na temat unii kościoła i państwa (Jezreel, [nominalne] nasienie Boga, miejsce wspólnego zamieszkiwania przez Achaba i Izebel). W wyniku tego nawet nie zaproszono papieża do udziału w konferencji pokojowej w Wiedniu, po ostatecznej porażce Napoleona w roku 1815, co wskazuje na rzeczywistość nowoczesnej separacji między kościołem i państwem (w. 45). Jak można się było spodziewać, przez wierną służbę w nauczaniu (przepasawszy biodra) antytypiczny Eliasz, szczególnie w Kościele metodystycznym, uprzedził władze świeckie w nieprzychylnym spojrzeniu na unię kościoła i państwa, ku wielkiemu rozgoryczeniu papiestwa (w. 46).
(28) Jak można zauważyć, zgadzamy się z br. Olsonem, że rewolucja francuska i wojny napoleońskie związane były z ulewą Biblii. Związek ten był jednak przypadkowy, nie jako skutek czy źródło. Nasze wyjaśnienie odnosi się do tych