Epifaniczny tom 3 – rozdział 1 – str. 46
Eliasz – typ i antytyp
(3) Chronologia biblijna związana z antytypicznym Eliaszem dowodzi, że zaczął on funkcjonować przed rokiem 539 i kontynuował funkcjonowanie aż do roku 1799 i wiele lat potem. Ucieczka Eliasza (1Król. 17:2-5) przedstawia to samo, co jest pokazane w ucieczce niewiasty na pustynię (Obj. 12:6), co miało miejsce w roku 539. Tak jak ona pozostawała na pustyni przez 1260 dni, tak antytypiczny Eliasz pozostawał w izolacji aż do roku 1799. Podobnie, zamknięcie przez Eliasza literalnych niebios na 3,5 roku, aby nie padał deszcz (1Król. 17:1; 18:1; Jak. 5:17,18), ogólnie mówiąc, przedstawia to samo, co jest pokazane w dwóch prorokach niepozwalających symbolicznym niebiosom dawać deszczu od roku 539 do 1799 (Obj. 11:3,6).
(4) Antytypiczna Izebel, prześladowca antytypicznego Eliasza, jest przedstawiona jako aktywna przeciwko prawdziwemu Kościołowi w okresie Tiatyry, który skończył się ponad 500 lat przed rokiem 1874 (Obj. 2:20).
(5) Począwszy od roku 1309 poprzez reformację przez jednostki oraz od roku 1517 przez reformację poprzez sekty antytypiczny Eliasz odzyskał wiele nauk od symbolicznego Babilonu. Zatem antytypiczny Eliasz rozpoczął przywracanie utraconych prawd na wiele wieków przed początkiem roku 1874.
(6) Przywrócenie tych prawd postąpiło tak bardzo, że klasa Świątnicy – antytypiczny Eliasz – została oczyszczona od głównych splugawień papiestwa i do roku 1846 posiadała te liczne prawdy.
(7) Z typem Eliasza przeplatają się wydarzenia świeckie, przedstawiające wydarzenia równoczesne i związane z niektórymi faktami w doświadczeniach antytypicznego Eliasza, a sięgające czasów na wiele wieków przed rokiem 1874 (1Król. 20:1-22:40). Szczegóły można znaleźć powyżej.
(41) Do powyższych siedmiu biblijnych powodów można dodać potwierdzenie Piramidy, która u spodu dużego stopnia przy południowym krańcu Wielkiej Galerii podaje datę 24 września 1846 jako dokładny dzień i rok rozpoczęcia przez