Epifaniczny tom 3 – rozdział 2 – str. 104
Ostatnie pokrewne czynności Eliasza i Elizeusza
„onego Sługę”. Uczynił to z powodu interpretacji J.F. Rutherforda na temat Eliasza i Elizeusza, podanej w Strażnicy z 15 lutego 1918 roku, tak by w kontraście do niej mogła być przedstawiona ta wyznawana przez autora (w którą F.H. McGee wówczas wierzył i którą następnie odrzucił, o czym autor po raz pierwszy dowiedział się 27 lipca) w celu chronienia braci przed odejściem do Towarzystwa. W tamtym czasie nie podkreślał on szczególnie myśli, że chce odwołania tej uchwały, ponieważ pragnął uniknąć pozoru dysharmonii w Komitecie na ten temat. Nie może też on uczciwie zaprzeczyć faktowi, że pokój panujący w Kościele został zniszczony tak, jak to opisaliśmy, i to na większą skalę pod koniec Wieku niż kiedykolwiek wcześniej, dzieląc lud Boży na dwie klasy. Gdyby założenie, jakie on nieśmiało proponuje, było prawidłowe, wówczas to nominalny Izrael duchowy (w jaki sposób ci ludzie niezorganizowani jako towarzystwo mogliby być rydwanem?), ciągnięty przez doktrynę Boskiego prawa królów itp., podzieliłby lud Boży na dwie klasy w lecie roku 1917, po uprzednim zniszczeniu pokoju między nim, ponieważ pokój był już zerwany. Ponieważ proponuje on nam „wizjonerską interpretację typów” na przyszłość, która oznacza, że ten pokój nie został jeszcze zerwany, jego domysły należą do sfery „urojonych interpretacji i niedorzecznych spekulacji”! Fakty naprawdę dowodzą, że takie powiązania nie spowodowały wówczas podziału, jaki zepsuł poprzedni pokój, który jest obecnie zerwany, a więc musimy żyć w okresie po podziale, czego typem jest rozdzielenie obydwu proroków. W obliczu faktów niczego nie zmienia też jego uwaga, że podana wyżej interpretacja koni, jeźdźców i rydwanu jest krokiem od wzniosłości do śmieszności. Fakty pokazują, że w ten sposób zniszczone zostały wcześniej panujące pokój i jedność, a weszły spory i podział. Musimy więc stwierdzić, że tylko w opinii F.H. McGee interpretacja ta jest krokiem od wzniosłości do śmieszności; opinia ta nie tylko nie jest możliwa do udowodnienia, lecz także sprzeczna z faktami.