Epifaniczny tom 3 – rozdział 2 – str. 118
Ostatnie pokrewne czynności Eliasza i Elizeusza
oczywiście, że nie przeszła ona antytypicznego Jordanu suchą stopą. By wskazać, że nie wykona ona swej pracy bez szkody dla swych nowych stworzeń, Pismo Święte wydaje się nic nie mówić o tym, że Elizeusz przeszedł suchą nogą. Całkowite jego przejście na drugą stronę reprezentuje to, że jego antytyp zakończył pracę uderzania. Rozumiemy, że „wielka kampania”, w jaką ludzie z Towarzystwa się zaangażowali począwszy mniej więcej od 1 października 1917 do około 1 maja 1918 roku, jest antytypem uderzenia Jordanu przez Elizeusza. F.H. McGee zarzuca autorowi, że naucza, iż antytyp drugiego uderzenia Jordanu rozpoczął się 17 lipca, w czym ponownie przekręca myśl autora. Wydanie tomu VII również nie jest uderzeniem Jordanu, a fałszywie nam zarzuca, że tak nauczamy. Drugim uderzeniem Jordanu była wcześniej opisana praca karcenia i skazywania, prowadzona przez ludzi z Towarzystwa w czasie wyżej wspomnianych siedmiu miesięcy. Jak konsekwentnie nauczał autor, rozpoczęło się ono zatem na początku jesieni roku 1917, a nie 17 lipca. F.H. McGee prawdopodobnie pomylił część interpretacji Menty Sturgeona odnośnie tego, co miało miejsce 17 lipca 1917 roku, ze zrozumieniem autora odnośnie daty rozpoczęcia uderzania Jordanu. Menta Sturgeon uważał, że pierwsze uderzenie Jordanu rozpoczęło się w jadalni w Bethel 17 lipca 1917 roku, gdy czterej usunięci członkowie Zarządu, F.H. McGee oraz autor skarcili J.F. Rutherforda i jego towarzyszy za ich uzurpację i zaprotestowali przeciwko niej. Autor nigdy nie był w stanie poprzeć poglądu Menty Sturgeona na ten temat. F.H. McGee poświęca ponad jedną kolumnę na str. 4, by obalić swe pomieszanie poglądów jako pogląd autora, stawiając w ten sposób swego kolejnego słomianego chochoła, a następnie przewracając go. Podaje nawet w cudzysłowie słowa, które jego zdaniem wypowiedział autor, że drugie uderzenie Jordanu rozpoczęło się 17 lipca, czego autor nigdy nie uczynił!
(69) Z powyższej dyskusji wynika, że J.F. Rutherford i autor zgadzają się, iż praca wykonywana od października 1917