Epifaniczny tom 3 – rozdział 2 – str. 125
Ostatnie pokrewne czynności Eliasza i Elizeusza
samego końca. Każdy, kto zaprzestaje czynienia tego do samego końca, nie jest częścią obrazu skończonego. Antytyp prowadzenia Kozła Azazela przez Najwyższego Kapłana nie jest jeszcze zakończony, lecz poczynając od Wielkiej Brytanii jest w trakcie wypełniania się od końca listopada 1916 roku. Niektórzy z członków Najwyższego Kapłana jeszcze świadomie nie wzięli udziału w pracy prowadzenia Kozła Azazela. Ostatecznie wszyscy z nich będą zaangażowani w tej pracy, aż do jej zakończenia. W trakcie wypełniania się, lecz wciąż nie zakończony, jest też typ Lewitów, który ukazuje bardziej szczegółowy, choć nie jednostkowy aspekt antytypu. Gdy dobiegnie on końca, każdy pojedynczy Lewita i każdy pojedynczy Kapłan znajdą się na swoim miejscu, a każdy zostanie uznany jako taki. Dlatego obecnie nie możemy jednoznacznie stwierdzić w każdym przypadku, kto jest antytypicznym Kapłanem, a kto antytypicznym Lewitą. Jednak każde nowe stworzenie, które jest rewolucjonistą lub żarliwym stronniczym zwolennikiem rewolucjonistów, jest Lewitą, ponieważ Kapłani, jako wybrańcy, nie są ani czcicielami Baala ani go nie całują (1Król. 19:18; Rzym. 11:4).
(74) Wyobrażamy sobie jednak, że niektórzy stwierdzą, iż autor wydawał sąd, gdy przedstawił myśl, że wodzowie Towarzystwa oraz wszystkie nowe stworzenia, które z oddaniem z nimi współpracowały w podziale, mającym początek 27 czerwca 1917 roku, zostali objawieni jako członkowie Wielkiej Kompanii. Ci, którzy stawiają takie zarzuty, opierają swój protest na 1 Kor. 4:5. Całkowicie zgadzamy się z tym wersetem. Jego napomnienie powinno być przestrzegane. Ktokolwiek sądzi, zanim Pan objawi Swój sąd, lekceważy podane tutaj polecenie Pana i z pewnością zbierze przykre konsekwencje swej zarozumiałości. Jednak werset ten nie zabrania, lecz nakazuje ogłaszanie sądu Pana, gdy wyprowadzi on już na światło ukryte sprawy ciemności i objawi rady serc (1Kor. 4:5). Wierne