Epifaniczny tom 3 – rozdział 2 – str. 131
Ostatnie pokrewne czynności Eliasza i Elizeusza
Eliasza i Elizeusza oraz zabraniem antytypicznego Eliasza do nieba występuje odstęp czasu, w czasie którego mają miejsce wydarzenia reprezentowane przez służbę Elizeusza. Autor wierzy, że „Dokonana tajemnica” jest siódmą czaszą w nieczystym stanie. Wydaje się, że C.J. Woodworth uległ przesadnej ocenie dla służby tej książki, gdy znalazł tak częste odniesienia do tomu VII w Objawieniu i innych księgach Biblii, około 60 różnych określeń, takich jak rydwan itp. itd. Autor uważa, że jedyne bezpośrednie odniesienie z nazwy do tomu VII w Księdze Objawienia występuje w rozdziale 16, wersecie 17, pod symbolem siódmej czaszy. Dokonuje on dzieła trapiącego dla Babilonu. Ujawnienie zbijających prawd tej książki rzeczywiście uderzyło Jordan i utrapiło Babilon. Na ile autor jest w stanie zauważyć, jest to jednak jedyna misja tego tomu posiadająca Boską aprobatę. Wydaje się on całkowicie nieodpowiedni dla budowania Maluczkiego Stadka i okazuje się jednym z elementów silnego złudzenia, jakie usidliło Wielką Kompanię. W słowach z Obj. 16:17: „Stało się”, podanych jako poselstwo Wielkiej Kompanii, znajdujemy proroctwo, że Wielka Kompania miała ogłosić skompletowanie Maluczkiego Stadka, co tom VII ogłosił jako coś bliskiego. Niektórzy z wodzów Towarzystwa otwarcie uczyli o jego skompletowaniu na konwencji w Brooklynie w czasie Paschy roku 1918. Jego autorzy, a także niektórzy z ich współpracowników, wybrali tytuł tej książki, „Dokonana tajemnica”, na podstawie poselstwa „Stało się”, dokonało się. Zgodnie z tym wersetem, Wielka Kompania jako pierwsza ogłosiła koniec pieczętowania wybranych: „Stało się”, co według nich zostało zakończone w czasie Paschy w roku 1918. W opinii autora ich data jest o dwa lata spóźniona. Istnieją mocne dowody biblijne na to, że wszyscy wybrani zostali zapieczętowani na czole, zanim „on Sługa” przeszedł poza zasłonę, a jeden fragment wydaje się dowodzić, że stało się to do Paschy roku 1916. Szczegółowe