Epifaniczny tom 3 – rozdział 2 – str. 77
Ostatnie pokrewne czynności Eliasza i Elizeusza
Gdy te dwie grupy dyskutowały te sprawy, stawały się coraz bardziej sobie przeciwne, i to z powodu tego, na co ich uwagę zwracały te demaskujące prawdy. Z tego powodu niebawem na małą skalę rozpoczęły się ogólnoświatowe ruchy, w których każda grupa walczyła o swój własny pogląd, uzyskany z tych prawd, przeciwko poglądowi tej drugiej. W ten sposób chrześcijaństwo ponownie coraz bardziej dzieliło się na dwa zwalczające się obozy pod tym względem. Odnowienie tego podziału, tymczasowo zaleczonego przez niebezpieczeństwa wojny, zostało zainicjowane przez antytypicznego Eliasza głoszącego ostre prawdy, które z jednej strony obalały doktrynę Boskiego prawa królów, kleru i arystokratów, a z drugiej – Boskiego prawa przywódców związkowych. Tak więc prawdy na te tematy, głoszone z religijnego punktu widzenia, prowadziły do stale rosnącego podziału wśród narodów, przy czym każda grupa przyjmowała prawdy potępiające drugą, choć radykałowie bardziej reagowali na odnośne prawdy. Historia potwierdza, że odnowienie tego podziału rozpoczęło się między jesienią 1914 i jesienią 1916 roku dowodząc, że miał wtedy miejsce antytyp pierwszego rozdzielenia wód Jordanu.
(16) Kilku uwag wymaga teraz ostatni zarys tego obrazu – Eliasz i Elizeusz przechodzący przez rzekę suchą stopą. Wody po obydwu ich stronach przedstawiają dwie walczące grupy chrześcijaństwa. Przekroczenie koryta rzeki suchą stopą przez Eliasza i Elizeusza reprezentuje to, że ich antytypy nie doznały szkody jako nowe stworzenia z powodu i w czasie karcenia, ogłaszania wyroku i rozdzielania ludzi przez Maluczkie Stadko. Fakt, że byli oni różni od wód obrazuje myśl, że ich antytypy nie zajmowały stanowiska po stronie żadnej z walczących grup. Ich wspólny marsz reprezentuje zgodę i poparcie dla pracy wykonywanej przez antytypicznego Eliasza. Dotarcie przez nich do drugiego brzegu miało swój antytyp w zakończeniu powyżej naszkicowanej pracy antytypicznego Eliasza.