Epifaniczny tom 3 – rozdział 2 – str. 82
Ostatnie pokrewne czynności Eliasza i Elizeusza
że antytypiczny Eliasz i Elizeusz „szli i rozmawiali razem” za Jordanem. Cytat ten oznacza, że pierwsze uderzenie Jordanu przynajmniej się zaczęło. Na pierwszy rzut oka, taki antytypiczny marsz i rozmowa za Jordanem w lecie roku 1915 wydają się sprzeczne z myślą, że pierwsze uderzenie Jordanu zakończyło się dopiero w jesieni 1916 roku. Jak można to zharmonizować? Odpowiadamy, że chociaż w typie pierwsze wydarzenie musiało dobiec końca, zanim mogło rozpocząć się drugie, nie jest tak w antytypie, ponieważ antytyp wyraża relacje i czynności w stosunku do różnych klas, które mogą działać w tym samym okresie, chociaż oczywiście nie w tym samym momencie. Uderzanie Jordanu przez antytypicznego Eliasza w czasie tych dwóch lat przedstawia jego relacje i czynności wobec narodów w odróżnieniu od Wielkiej Kompanii, podczas gdy ich wspólny marsz i rozmowa przedstawiają ich relacje i czynności wzajemnie wobec siebie. Obydwie te rzeczy mogły trwać w czasie tych dwóch wspomnianych wyżej lat, chociaż w typie prorocy nie mogli oczywiście przekraczać Jordanu i w tym samym czasie być po jego drugiej stronie. Gdy jasno zrozumiemy, co kryje się w marszu i rozmowie, a także w uderzeniu Jordanu, okaże się, że antytypiczne uderzanie rozpoczęło się przed antytypicznym marszem i rozmową, a także dobiegło końca, zanim marsz i rozmowa dobiegły końca. Zatem choć w antytypie pewne fragmenty obydwu tych czynności były synchroniczne, inne takimi nie były. Innymi słowy, harmonia jest następująca: czasami w okresie tych dwóch lat uderzaliśmy narody, tj. wykonywaliśmy pracę wobec opinii publicznej, a kiedy indziej w czasie niemal tych całych dwóch lat i przez kilka miesięcy później wspólnie podróżowaliśmy i rozmawialiśmy, tj. mieliśmy społeczność w zgodnej współpracy i badaniu jako lud Boży.
(24) W „Ważnym liście na czasie”, na str. 3, kol. 2, począwszy od pierwszego akapitu do pierwszego akapitu na następnej