Epifaniczny tom 3 – rozdział 3 – str. 158
Trzy fałszywe poglądy na temat Eliasza i Elizeusza
Po przeczytaniu tego cytatu naszych czytelników niewątpliwie uderzą dwie myśli: (1) Jakże inna jest ta interpretacja od poglądu naszego Pastora oraz poglądów J.F. Rutherforda, opublikowanych zaledwie 11 miesięcy wcześniej; oraz (2) czy ta interpretacja jest biblijna, a więc czy jest godna przyjęcia? Fakt, że ta interpretacja zaprzecza interpretacji „onego Sługi”, a także tej podanej przez J.F. Rutherforda, gdy kierował on jeszcze pracą, dowodzi, że jest ona niezgodna z urzędem szafarza, bez względu na to, którego z nich uznamy za szafarza z Mat. 20:8. Nam wydaje się ona niebiblijna, sprzeczna sama z sobą oraz z faktami. Krótko odniesiemy się do jej głównych punktów w świetle Pisma Świętego, rozumu i faktów.
(1) Interpretacja ta zaprzecza kontekstowi 2:20 (zob. Komentarze bereańskie oraz równoległość typu i antytypu Eliasza i Kościoła – P 2, 256). W tym wersecie i kontekście Izebel, prześladująca Eliasza przez Achaba, pokazana jest jako typ Kościoła rzymsko-katolickiego w ciemnych wiekach, prześladującego prawdziwy Kościół za pośrednictwem władzy świeckiej. Eliasz nie reprezentuje więc przywódców W.T.B. & T.S. Wiemy, że typ 1260 dni i późniejsze działania Eliasza, jak pokazano to w równoległości w P 2, 256, z pewnością nie pasują do przywódców Towarzystwa. Tak że Eliasz nie reprezentuje szczególnie wodzów Kościoła przez cały ten czy jakikolwiek inny okres, ponieważ gdy reprezentowani są wodzowie w odróżnieniu od całego Kościoła, następuje to przez oddzielne osoby, np. prorocy, których zabiła Izebel, a także ci ukryci przez Obadiasza (1Król. 18:3, 4, 13). W tamtych czasach z pewnością nie było żadnych urzędników korporacji, którzy byli „urzędową głową” wiernych Pana.
(2) Mat. 17:12,13, porównany z Łuk. 1:17, także zaprzecza tłumaczeniu, jakie J.F. Rutherford podaje w omawianym artykule. Gdyby Eliasz był typem głowy Jana, a Elizeusz typem ciała Jana, Jezus powiedziałby: „Eliasz i Elizeusz już przyszli”.