Epifaniczny tom 3 – rozdział 3 – str. 166
Trzy fałszywe poglądy na temat Eliasza i Elizeusza
korporacjami” z „fikcyjnymi dyrektorami”, gdy Towarzystwo miało przejąć kontrolę, tak jak za swego życia kontrolował je on. Widzimy więc, że W.T.B.&T.S. nie prowadziło pracy Żniwa. Antytypicznym Eliaszem nie jest zatem „urzędowa głowa Towarzystwa”, Zarząd, ani siedmiu uwięzionych braci, a ciało Towarzystwa nie jest antytypicznym Elizeuszem; jako takie nie prowadziły też one pracy Żniwa. Gdyby pogląd J.F. Rutherforda na temat funkcji głowy był prawidłowy, „on Sługa” byłby antytypicznym Eliaszem, a jego śmierć oddzieliłaby Eliasza od Elizeusza i tym samym byłaby wozem, jak po śmierci „onego Sługi” nauczał brat Ritchie aż do maja 1917, kiedy to zrozumiał ten błąd.
(3) Na ile interpretacja J.F. Rutherforda związana jest ze świętem 4 lipca 1918, jest ona całkowicie niezgodna z faktami. Władcy świeccy przed 4 lipca postanowili posłać tych braci do Atlanty w dniu 4 lipca, w dniu rzekomych urodzin antytypicznego Heroda, podczas gdy Herod nie wydał wyroku wcześniej, a w dniu swych urodzin nawet próbował zapobiec egzekucji Jana. Gdyby nowy pogląd J.F. Rutherforda miał zostać przyjęty, następujące rzeczy, które jeszcze się nie wydarzyły, musiałyby nastąpić przed lub w dniu 4 lipca 1918: papiestwo musiałoby zostać mocno wyniesione przez władze świeckie i skarcone przez prawdziwy Kościół z powodu niedozwolonych związków z cywilnymi władzami Ameryki; udzielanie przez Federację od dłuższego czasu swego poparcia (taniec) w celu zadowolenia przedstawicieli rządowych; obiecanie niemal wszystkiego z wyjątkiem równej władzy ze strony polityków wobec Federacji; niepewność Federacji, o jaki zakres władzy poprosić; konsultacje z papiestwem co do tego, jak wykorzystać obiecaną władzę; przyjęcie przez nią rady papiestwa; prośba o całkowite odebranie praw prawdziwego Kościoła do pracy publicznej, które od pewnego czasu musiałyby być ograniczone (Jan w więzieniu); wielki smutek władzy świeckiej z powodu złożenia