Epifaniczny tom 3 – rozdział 3 – str. 187
Trzy fałszywe poglądy na temat Eliasza i Elizeusza
szacunkiem dla ducha Eliasza i posłuszeństwem dla niego. W ten sposób prosił dla siebie o przywilej składania się z dwóch klas w znaczeniu, w jakim dwoma klasami stawali się pierworodni po śmierci ojca. Możemy być pewni, że Pan pokierował słowami, z których powstała prośba Elizeusza, a to z powodu pragnienia pokazania w typie faktu, że antytypiczny Elizeusz miał składać się z dwóch klas – Wielkiej Kompanii i Młodocianych Godnych, którzy są związani z Towarzystwem, jak potwierdzają to wypełnione wydarzenia (TP ’73, 70, kol. 2).
Innym argumentem, jaki podaje on na dowód tego, że Elizeusz jest typem Maluczkiego Stadka jest fakt, że chociaż to Eliasz otrzymał polecenie namaszczenia Jehu i Hazaela, jak również Elizeusza, to nie on, lecz Elizeusz namaścił dwóch pierwszych. Naszą odpowiedzią na to jest stwierdzenie, że tak naprawdę to Eliasz ich namaścił – nie osobiście, lecz reprezentacyjnie w swoim następcy, ponieważ to, co ktoś robi przez innego, robi sam, co wszyscy przyznają. Jest to dowodem, że Maluczkie Stadko namaszcza te klasy, reprezentowane przez tych dwóch mężów poprzez swego następcę, Wielką Kompanię. Sam J.F. Rutherford zmuszony jest uznać tę zasadę, na której opiera się to twierdzenie, gdy pisze o namaszczeniu Jehu: „Elizeusz uczynił to lub też sprawił, by zostało to uczynione pod jego bezpośrednim nadzorem, a zatem uczynił to on sam”. Gdyby bowiem zasada ta nie miała zastosowania, zmuszeni bylibyśmy stwierdzić, że antytypiczny syn proroków, niepoświęcona klasa głęboko zainteresowana prawdą namaści [namaściła, ponieważ pisano to w roku 1920] Jehu, w wyniku czego rzecz polecona Maluczkiemu Stadku byłaby wykonana przez niepoświęconą klasę, co zgodnie z jego logiką użytą w tej sprawie dowodziłoby, że należy ona do Maluczkiego Stadka! Rzeczywiście niezwykła logika!
Jego zmiany na temat antytypu rydwanu następują jak w kalejdoskopie. Razem z orędownikami tomu VII najpierw uczył, że przedstawia on tom VII. W Strażnicy z 15 lutego 1918 nauczał, że przedstawia on Towarzystwo. Podając swój drugi