Epifaniczny tom 3 – rozdział 5 – str. 259
Wcześniejsze niezależne działania Elizeusza
sfery politycznej. Tak więc sprzymierzona Europa panowała w sferze politycznej. Fakt, że panowanie to trwało 12 lat prawdopodobnie jest typem dwunastu szczególnych kierunków działania, przez które ujawniała się polityka sprzymierzonej Europy. Pewnym jest, że mamy dokładnie 12 epizodów, w których występował typiczny Jehoram.
(4) Werset 2. Sprzymierzona Europa czyniła zło, pomimo faktu, że zasady Słowa Pana (w oczach Pana) stały się jaśniejsze za jej dni niż kiedykolwiek wcześniej. Popełniane przez nią zło nie było jednak tak ogromne, jak zło autokratycznej Europy oraz zło Kościoła katolickiego (nie w tej mierze, co jego ojciec i matka). Sięganie po władzę i panowanie nad innymi (kult Baala) zostało odsunięte przez sprzymierzoną Europę, jeśli chodzi o nią jako taką (usunął posąg Baala), chociaż państwa europejskie działające niezależnie i oddzielnie (antytypiczny Achazjasz) w dalszym ciągu sięgały po władzę i panowały nad innymi (1Król. 22:52,53).
(5) Werset 3. Chociaż sprzymierzona Europa nie próbowała sięgać po władzę i panować nad innymi, w mniejszym lub większym stopniu popełniała grzechy. W typie dowiadujemy się, że Jehoram trwał przy grzechach Jeroboama (walka ludu), syna Nebata (widok, ambicja). Jak wynika ze znaczeń tych dwóch ostatnich imion oraz jak widać to w historii Jeroboama, jego grzechy należały szczególnie do dwóch rodzajów: stronniczości i klerykalizmu w jego postaci ponownego łączenia państwa i kościoła. Jest to oczywiste na podstawie jego buntu, prowadzącego do podziału Izraela na dwa królestwa i wyrażającego się w stronniczości i takim klerykalizmie przeciwko królestwu południowemu. Pewnym jest, że sprzymierzona Europa była winna tych dwóch form zła. Dwa sojusze Europy – Trójporozumienie i Trójprzymierze – pełne były wzajemnej stronniczości i takiego klerykalizmu. Te dwie cechy bardziej niż jakakolwiek inna doprowadziły do wojny światowej. Jeśli na przykład spojrzymy na historię Europy wkrótce po wojnie francusko-pruskiej z lat 1870 i 1871, znajdziemy