Epifaniczny tom 3 – rozdział 5 – str. 260
Wcześniejsze niezależne działania Elizeusza
setki dowodów występowania tych dwóch cech. Różne europejskie konferencje, kryzysy, grożenie wojną, przygotowania wojenne, grabież ziemi itd., itp. przez 40 lat przed rokiem 1914, w mniejszym lub większym stopniu były wynikiem działania tych dwóch bezbożnych cech. Sprzymierzona Europa nie zerwie też z takimi cechami oraz ich przejawami w uczynkach (nie odstąpił od nich). Możemy się nawet spodziewać, że to zło będzie kontynuowane i przyniesie swe zgubne owoce, aż w końcu sprzymierzona Europa zostanie zniszczona w zbliżającej się światowej rewolucji.
(6) Werset 4. Rozumiemy, że Mesza (uwolniony), król Moabu (od ojca), reprezentuje państwa centralne, które tworząc Trójprzymierze, zbuntowały się przeciwko Europie narodowo niezależnej i oddzielnej – antytypicznemu Achazjaszowi (2Król. 1:1). Fakt, że król Moabu jest typem państw centralnych nie powinien być rozumiany jako zaprzeczenie tego, co w poprzednim akapicie powiedzieliśmy na temat dwóch europejskich sojuszy jako antytypicznym Jehoramie z Izraela. Oto wyjaśnienie tej pozornej sprzeczności: Jeśli w typie nie chodzi o pokazanie kontrastu wewnątrz sprzymierzonej Europy, Jehoram jest używany jako typ Europy składającej się z obydwu sojuszy. Gdy jednak chodzi o taki kontrast, jest on pokazywany przez przeciwstawienie Jehorama królowi Meszy. Fakt, że w tym kontraście Jehoram używany jest jako typ sprzymierzonej Europy uzasadniony jest tym, że sprzymierzeni stanowili niemal wszystkie europejskie państwa, przeciwko którym walczyły tylko cztery, według zasady, że przygniatająca większość elementów często nazywana jest całością danego układu. Mesza (uwolniony) jest typem państw centralnych, dążących do wolności (i na pewien czas ją uzyskujących) od kontroli europejskiego porozumienia. Moab przedstawia tutaj sferę działania, w której obracały się państwa centralne, tak jak Izrael Jehorama przedstawia sferę, w której obracało się i obraca europejskie porozumienie. Państwa centralne były antytypicznym hodowcą owiec, ponieważ posiadały grupę wybitnie