Epifaniczny tom 3 – rozdział 5 – str. 270
Wcześniejsze niezależne działania Elizeusza
Taka zapowiedź została oczywiście podana, a historia potwierdza, że się wypełniła.
(20) Werset 18. Rzecznicy Towarzystwa poszli jeszcze dalej: nie tylko zapowiedzieli, że do sprzymierzonych dotrze obfitość rad związanych z ich stanem klęski i wypływających z tego stanu, lecz zapowiedzieli takie zwycięstwo dla sprzymierzonych, które skruszy państwa centralne i obali Kajzera. Przez swego prezesa wyraźnie powiedzieli oni na zebraniu publicznym w dniu 25 marca, że następnym władcą, jaki straci tron, będzie Kajzer. Zapowiedź ta, podana w czasie, gdy taka ewentualność wydawała się ostatnią z możliwych rzeczy, wypełniła się dosłownie. Udzielenie niezbędnej rady miało być uważane za sprawę drugorzędną (to jeszcze mało w oczach Jehowy). Bóg miał uczynić dla nich coś większego: miał wydać w ich ręce państwa centralne. To ich proroctwo wypełniło się literalnie, tak jak literalnie wypełnił się jego typ.
(21) Werset 19. Rzecznicy Towarzystwa zapowiedzieli, że sprzymierzeni zdobędą władzę nad każdym silnym rządem państw centralnych (warowne grody), nawet tym najlepszym z nich, np. Niemcami i Austrią (znaczne miasta); że obalą każdego przywódcę państw centralnych (wszystkie drzewa owocowe); zniweczą wszystkie wojenne zamysły państw centralnych, tworzone przez ich główne dowództwo, a także plany postawienia Niemiec na wysokiej pozycji (zatamują wszystkie źródła wód); oraz uczynią bezproduktywnym każde źródło dostaw wojennych i zablokują każdy element wojennej machiny strony niemieckiej (zarzucą kamieniami – teoriami sprzymierzonych, jak należy obchodzić się z państwami centralnymi – wszystkie pola uprawne). Proroctwo to wypełniło się w antytypie równie pewnie, jak wypełnił się jego typ. Czyż bowiem każde z państw centralnych nie dostało się pod kontrolę sprzymierzonych, szczególnie Niemcy i Austria? Czyż nie zostali obaleni ich wszyscy przywódcy, łącznie z dynastią Kajzerów? Czyż plany głównego