Epifaniczny tom 3 – rozdział 5 – str. 306
Wcześniejsze niezależne działania Elizeusza
Przez uwięzienie wodzów głowa ta została odcięta od ciała, a tym samym ciało pozostało bez głowy, co rzekomo ma być pokazane w ścięciu głowy Jana. Potem to bezgłowe ciało miało wykonać wielką pracę publiczną itd.! Były jeszcze inne dzikie myśli (grona) w tej teorii, których nie ma potrzeby podawać tutaj szczegółowo, ponieważ te powyższe są wystarczające do pokazania, czym są antytypiczne dzikie grona. Pełny płaszcz przedstawia fakt, że w odnośnej teorii było wiele takich dzikich wymysłów. Rozcinanie gron przez tę niewymienioną z nazwiska osobę (w. 39) przed włożeniem ich do kotła przedstawia J.F.R., opracowującego te myśli do artykułu. Najpierw wysłał go do redaktorów Strażnicy, by opublikowali go w Strażnicy, czego oni nie chcieli uczynić, dostrzegając jego błąd. Następnie wysłał go do The Labor Tribune oraz The New Era Enterprise, które go opublikowały. Wkładanie przez tego człowieka gron do kotła reprezentuje J.F.R. próbującego przemycić swe dzikie grona jako prawdę. To, że człowiek ten nie zdawał sobie sprawy (będąc zwiedzionym pod tym względem), że jego grona są zatrute jest typem faktu, że J.F.R. nie zdawał sobie sprawy (będąc zwiedzionym pod tym względem), że jego teoria o Eliaszu i Elizeuszu, przedstawiona w jego drugim nowym poglądzie, jest trucizną. Temu samemu złudzeniu ulegał nie tylko on, lecz także inni (nie znali; w. 39; Rotherham podaje czasownik „znać” w liczbie mnogiej – przypis tł.). Ci inni przedstawiają jego więziennych towarzyszy oraz redaktorów i wydawców gazet, które to publikowały.
(56) Te same grupy – J.F.R., jego więzienni towarzysze oraz wyżej wspomniani redaktorzy i wydawcy – rozpowszechniały (rozlano; w. 40) drugi nowy pogląd wśród zwolenników Towarzystwa (mężów) do przyjęcia przez nich (aby jedli). Kłopoty zaczęły się wtedy, gdy już jedli. W typie trucizna podziałała szybko (zaledwie zaczęli jeść), co jest prawdą również w antytypie. Błąd sprawił, że ich symboliczne usta, gardła i żołądki zaczęły piec od bólu. Typiczne krzyki (krzyknęli) reprezentują skargi, jakie powstawały zewsząd wśród sympatyków Towarzystwa przeciwko drugiemu nowemu poglądowi. Był to przynajmniej jeden nowy pogląd J.F.R., który spotkał się z szybkim odrzuceniem ze wszystkich