Epifaniczny tom 3 – rozdział 6 – str. 380
Późniejsze niezależne działania Elizeusza
(43) Kończy się nasze rozważanie na temat Eliasza i Elizeusza. Na temat Elizeusza w Biblii podane są tylko jeszcze dwa inne wydarzenia: jego doświadczenie związane z umieraniem oraz zetknięcie się jego kości z martwym moabskim złodziejem, czego wynikiem było jego wskrzeszenie (2 Król. 13:14-21). Ponieważ antytypy tych wydarzeń należą do przyszłości, ich interpretację pozostawiamy aż do czasu ich wypełnienia się. Przekonaliśmy się, że antytypy tych dwóch proroków są znamiennym wypełnieniem proroctw ich typów. Ponieważ antytypiczni prorocy są rzecznikami Boga wobec świata, wypełnienia te mają wiele wspólnego z wydarzeniami na świecie, a ich typy przeplatają się z niektórymi wydarzeniami świeckimi, w niektórych przypadkach nawet wówczas, gdy antytypiczni prorocy nie brali bezpośredniego udziału w tych wydarzeniach. Rozważania takie przekonują nas oczywiście, że typiczne historie Biblii jednocześnie są proroctwami, dokładnie tak samo jak biblijne proroctwa, które nie są podane jako typy. Stanowią więc one znamienną demonstrację mądrości i mocy Boga. Dla wszystkich nowych stworzeń w prawdzie, żyjących w naszych czasach, oraz dla większości Młodocianych Godnych w prawdzie, jednym z najbardziej cudownych zarysów tych antytypów jest to, że mają oni przywilej w nich uczestniczyć. Taka myśl robi wielkie wrażenie, a jeśli byliśmy w nich wierni – jest bardzo zachęcająca, ponieważ dało to nam chwalebny udział w realizacji Boskiego planu. Trudno nam wyobrazić sobie większy zaszczyt i przywilej udzielony jakiejkolwiek istocie. Jeśli byliśmy w nich wierni, dziękujmy Bogu i wzmacniajmy się. W tym duchu podążajmy też przed siebie, do naszych przyszłych doświadczeń.