Epifaniczny tom 4 – rozdział 1 – str. 28
Epifania Biblii
z drugiej strony. JESTEŚMY PEWNI, ŻE NIE POTRAFIĄ TEGO UCZYNIĆ, PONIEWAŻ BŁĄDZĄ W TEJ KWESTII. Tak jak wcześniej wykazaliśmy ich brak harmonii z Pismem Świętym, które uczy, że Jordan uderzany jest po to, by w wyniku tego narody zostały podzielone, podczas gdy oni uczą o uderzeniu Jordanu po jego ogólnoświatowym rozdzieleniu, tak teraz wykazujemy błąd ich nauki o przyszłym pierwszym uderzeniu Jordanu po rozdzieleniu antytypicznego Eliasza i Elizeusza. Czy to nie oskarża tych braci przed całym Kościołem jako nauczycieli błędu i wypaczających dzieło, jakie Pan obecnie wykonuje, a co za tym idzie, jako niezdolnych do nauczania braci na ten temat? Czy z tego samego powodu nie możemy się słusznie obawiać, że zwodzą samych siebie i innych także w innych tematach? Nie można zaprzeczyć, że rozdzielenie narodów dokonało się na całym świecie, a więc obydwa uderzenia Jordanu są już za nami. Nie ulega wątpliwości, że Eliasz i Elizeusz zostali rozdzieleni, a więc pierwsze uderzenie Jordanu zakończyło się przed ich rozstaniem. Dlatego wzywamy tych braci, by pokornie przyznali się i porzucili swój błąd, a wtedy Pan okaże im miłosierdzie; trwanie w tym błędzie z pewnością zwiększy ich odpowiedzialność i sprowadzi smutniejsze rezultaty na nich samych i ich zwolenników.
(23) Pismo Święte uczy, że rozdzielenie Wielkiej Kompanii od Maluczkiego Stadka jest dziełem Epifanii. Wynika to z rozdzielenia Eliasza i Elizeusza następującego po dotarciu przez nich do Jordanu oraz po uderzeniu go przez Eliasza, począwszy od października 1914; wynika to z wypuszczenia kozła Azazela jako obrazu pracy związanej z tym podziałem; wynika to też z faktu, że Epifania rozpoczęła się od zstąpienia symbolicznego ognia i siarki (Łuk. 17:29,30), co rozpoczęło się w jesieni 1914; wynika to również z naszego tekstu (2 Tym. 4:1). Dzieło sądzenia oznacza rozdzielenie i wyrok (Mat. 25:31-46). Nasz tekst mówi o sądzeniu żywych i umarłych