Epifaniczny tom 4 – rozdział 1 – str. 51
Epifania Biblii
kontekście Epifania nazywana jest dniem, szczególnie w Łuk. 17:22-30, a tym samym pokazana jako równa Paruzji w długości trwania, wnioskujemy, że Epifania jest okresem długości 40 lat. Skoro Paruzja (z wyłączeniem jej dwóch lat i jednego miesiąca zachodzenia na Epifanię) zakończyła się w roku 1914, za logiczne uważamy spodziewanie się początku końca Epifanii w roku 1954, z prawdopodobnym zachodzeniem dwóch lat i jednego miesiąca na Bazyleę, Królestwo.
(49) To niekoniecznie oznacza jednak, że Kościół pozostanie tutaj aż do roku 1954 czy 1956. Wprost przeciwnie, wiemy, że (być może z jednym wyjątkiem) całe „maluczkie stadko” zostanie wyzwolone przed końcem Epifanii (Kol. 3:3,4), chociaż nie znamy dokładnej daty. Na podstawie ogromnej ilości niewypełnionego jeszcze proroczego programu, jaki poprzedza jego wyzwolenie, jesteśmy jednak pewni, że „maluczkie stadko” pozostanie tutaj przez wiele lat; z pewnością wiele lat dzieli nas bowiem od anarchii, chociaż rewolucja może nastąpić w niedługim czasie. Jeśli będziemy pamiętać, że Epifania będzie świadkiem objawienia Chrystusa nie tylko wobec Wielkiej Kompanii jako jej Oczyściciela i Wyzwoliciela, lecz także wobec świata jako Niszczyciela królestwa szatana i Założyciela Królestwa Bożego (2Tes. 1:7,8; Kol. 3:4); i jeśli będziemy pamiętać, że ziemska faza Królestwa najpierw ma być ustanowiona wśród zgromadzonego i nawróconego Izraela, przed rozpoznaniem jego obecności przez narody pogańskie (Zach.12:7; 8:20-22; 14:16; Izaj. 2:3) – możemy zrozumieć, że Epifania w jej najszerszym znaczeniu może zakończyć się, zanim Wielka Kompania, która poprzedza w zmartwychwstaniu Starożytnych Godnych, opuści ziemię. Jeśli Epifania będzie zachodzić na Bazyleę przez taki sam okres, przez jaki Paruzja zachodziła na Epifanię (co wydaje się prawdopodobne),