Epifaniczny tom 4 – rozdział 2 – str. 122
Ogólne uwagi na temat Wielkiej Kompanii
rozciągnięte na pięć etapów przez okres ponad 80 lat oraz że proces jego wiązania nie oznacza, że w jego trakcie staje się on nieaktywny, ale że po zakończeniu każdego z etapów nie będzie on już w stanie sprawować kontroli przez błędy, przy pomocy których sprawował ją przed rozpoczęciem danego etapu jego wiązania. Zatem w czasie każdego etapu ma on wystarczające pole do działania i moc, by niszczyć cielesne umysły Lewitów.
(6) Pytanie: Jeśli Bóg zaplanował postawienie 60 grup Lewitów Epifanii jako antytypicznych słupów Dziedzińca Przybytku Epifanii, dlaczego obwiniasz wodzów Lewitów za tworzenie tych różnych grup, czyli antytypicznych słupów Epifanii? Czy nie wykonują oni tym samym Boskiego upodobania?
Odpowiedź: To, że pytający czegoś nie rozumie oczywiste jest na podstawie wielu biblijnych tekstów i faktów. Każda z takich grup powstała wśród przesiewania, jako ruch przesiewawczy, a żaden przesiewawczy ruch nie cieszy się Boskim uznaniem (2Tes. 2:9-11). Wszyscy przesiewacze z grona nowych stworzeń plugawią Świątynię Boga i dlatego ich końcem będzie zniszczenie (1Kor. 3:17; zauważmy, że ten fragment jest częścią rozważań między innymi na temat wodzów z nowych stworzeń, którzy stają się przesiewaczami, a jedną z omawianych tutaj spraw są doświadczenia zachowanych członków Wielkiej Kompanii; Ezech. 9:7). Odnośne typy potwierdzają to również w odniesieniu do wszystkich przesiewaczy będących nowymi stworzeniami, którzy plugawią Świątynię Boga, np. Jannes i Jambres (2Moj. 7:11,12; 2Tym. 3:1-9); Nadab i Abihu (3Moj. 10:1-5,8-11; zob. przypis w Cieniach Przybytku, str. 119, nowe wydanie); Mojżesz i Aaron uderzający w skałę (4Moj. 20:10-13; por. 1Kor. 10:4; Żyd. 6:6; 10:29) oraz pierworodny [wodzowie] więźnia, który był w więzieniu [Wielka Kompania] (2Moj. 12:29; por. z Żyd. 2:15; Psalm 107:10,14,16; 69:34). Jeśli więc w którymkolwiek z tych przesiewawczych ruchów wódz będący nowym stworzeniem plugawi Świątynię Boga,