Epifaniczny tom 4 – rozdział 2 – str. 90
Ogólne uwagi na temat Wielkiej Kompanii
może zapytać, w jaki więc sposób kolejna klasa uzyskuje zbawienie w czasie tego Wieku? Odpowiadamy, że większość tych, którzy słyszą i przyjmują zaproszenie Pana, by poświęcić w Jego służbie swe człowieczeństwo aż na śmierć oraz by rozwijać niebiańskie serce i umysł (Rzym. 12:1, 2), nie biegnie tak, by zdobyć nagrodę Boskiej natury i współdziedzictwa z Chrystusem. Jeśli chodzi o nagrodę, zostają odrzuceni (1Kor. 9:24-27), ponieważ nie okazują się „więcej niż zwycięzcami” grzechu, błędu, samolubstwa czy światowości, przez które z powodu niewierności zostają splamieni. Nie rezygnują jednak całkowicie z Pana i sprawiedliwości. Przez pewien czas mają dwoisty umysł – częściowo dla Pana, a częściowo dla siebie, przeciwnika i świata (Jak. 1:8; 3:15). Później przez pełne pokuty, wiary i posłuszeństwa używanie łaski Pana, okazywanej przez Jego Słowo i opatrzność, zostają uleczeni; zmieniając swe postępowanie, stają się gorliwi dla Pana i Jego sprawy i ostatecznie zwyciężają (1Kor. 5:5; 3:15; Judy 22,23). Z powodu swej dwoistości postępowania nie nadają się oczywiście do Oblubienicy Chrystusa, a ich stan naprawdę byłby pożałowania godny, gdyby Pan nie przewidział dla nich jakiegoś innego zbawienia. Przewidział On je w swej litości, choć nie zapraszał ich do niego wtedy, gdy na początku powoływał ich przez Ewangelię. Zamierza uczynić ich Druhnami dla Małżonki Baranka, zapraszając ich po raz pierwszy jako klasę pod koniec Wieku Ewangelii, by jako goście byli obecni na Wieczerzy Weselnej Baranka (Obj. 19:9). Czytamy, że wielu skorzysta z tego przywileju i będzie wtedy miało białe szaty, tzn. czyste charaktery, otrzymując palmy, czyli zwycięstwo (Obj. 7:9).
(4) Możliwość istnienia takiej klasy wynika z faktu, że można stracić nagrodę wysokiego powołania. Nauki biblijne mówią, że wypadnięcie z wysokiego powołania jest możliwe