Epifaniczny tom 4 – rozdział 3 – str. 154
Kozioł Azazela
kościół nominalny (Mat. 7:26,27; zob. Komentarze bereańskie), a więc służył interesom szatana. Takie są również myśli 1Kor. 3:11-15 (zob. w. 4-10), chociaż fragment ten, tak jak i poprzedni, ma także zastosowanie do indywidualnych osób. Nawet w naszych czasach antytypiczny Kozioł Azazela buduje mały Babilon, który twierdzi, że jest Maluczkim Stadkiem, podczas gdy – podobnie do wielkiego Babilonu – prześladuje Maluczkie Stadko.
(3) Nazwa Kozioł Azazela jest bardzo odpowiednia dla klasy, którą opisuje, ponieważ słowo Azazel znaczy wypaczający, przekręcający i charakteryzuje szatana jako rewolucjonistę, który sięgając po władzę i sprawując ją nad innymi, przekręca prawdę i sprawiedliwość i wypacza je w subtelne błędy i zło. Właśnie to czynił Kozioł Azazela przez cały Wiek Ewangelii, łącznie z Epifanią. Jako rewolucjoniści sięgający po władzę i sprawujący ją nad innymi, przekręcali prawdę i sprawiedliwość i wypaczali drogi Pana w błąd i zło, służąc w ten sposób interesom szatana. Takie postępowanie nie przynosiło im jednak ostatecznego zadowolenia. Jednostkom z tej klasy szatan zawsze dostarczał bolesnych doświadczeń, które dzięki dobroci Boga przyczyniały się do niszczenia ich ciała (1Kor. 5:5; 1Tym. 1:19,20).
(4) Pismo Święte uczy, że jest pewna klasa świętych, która rewolucjonizuje i popiera rewolucjonistów przeciwko drogom Pana (Psalm 107:10,11; przedstawiona przez pewne osoby kłaniające się Baalowi i całujące go); która mniej lub bardziej poważnie grzeszy, plamiąc w ten sposób swe szaty (1Kor. 5:1-13; Judy 23; Obj. 7:14; symbolizowana przez Lewitów u Ezech. 44:10-13); która ze strachu przed ofiarniczą śmiercią nie wypełnia swego poświęcenia (Żyd. 2:15; Judy 22; pokazana przez kozła Azazela); która utrzymuje społeczność z tym światem, nie odnosząc z tego żadnego zadowolenia (1Moj.13:11-13; 2 Piotra 2:7,8; 2Tym. 4:10; Jakub 1:8; reprezentowana