Epifaniczny tom 4 – rozdział 3 – str. 173
Kozioł Azazela
wielkiego ucisku, stało się na czasie. Widzimy więc, iż wypełnione fakty dowodzą, że Najwyższy Kapłan Świata wyznawał świadome grzechy nominalnego ludu Bożego, to znaczy wyznawał zło, o którym wiedzieli, że było złem i którego byli w stanie unikać, a czynił to w obecności tych, którzy już stracili korony i w wyniku tego niebawem mieli być przeniesieni do Wielkiej Kompanii.
(28) Wyliczanie tych grzechów oraz nauczanie o przyszłym uderzeniu Jordanu mocno pobudziło te jednostki w prawdzie, które niebawem miały być przeniesione do Wielkiej Kompanii, do podjęcia dzieła uderzania narodów. Ponieważ podczas 1916 roku Pan dozwolił, by nasz Pastor czasami uczył, że uderzenie Jordanu było wówczas w toku, a kiedy indziej i później mówił o nim jako o należącym do przyszłości, prospektywna Wielka Kompania była głęboko przekonana, że to przyszłe będzie pierwszym uderzeniem Jordanu i dlatego z wielką gorliwością i hałasem prowadziła to, co uważała za pierwsze, a co okazało się drugim uderzeniem Jordanu! Jeśli jednak będziemy pamiętali, że wyznawanie grzechów antytypicznego Izraela przez Najwyższego Kapłana w latach 1914-1916 nad Kozłem Azazela było tym, co w innym obrazie nazywane jest pierwszym uderzeniem Jordanu, nie będziemy mieli trudności w zrozumieniu, że było to drugie uderzenie Jordanu, rozpoczęte jesienią 1917 roku, rok po zakończeniu pierwszego uderzenia Jordanu przez antytypicznego Eliasza, tj. rok po zakończeniu wyznawania przez Najwyższego Kapłana wyżej wspomnianych grzechów.
(29) Opis wyznawania przez najwyższego kapłana grzechów Izraela nad kozłem Azazela kończy się stwierdzeniem, że „włożył je [nieprawości Izraela] na głowę kozła onego”. Następnie kozioł ten miał „ponieść na sobie wszystkie nieprawości ich”. W świetle Pisma Świętego (Izaj. 53:4, 5, 6, 11, 12; Ezech. 18:20; 1Piotra 2:24 itp.) poniesienie nieprawości i grzechu oznacza poniesienie kary za nieprawość i grzech. Rozumiemy