Epifaniczny tom 4 – rozdział 3 – str. 175
Kozioł Azazela
tam przez znaczną część Epifanii. Niektórzy z nich wydają się być tymi, o których w szczególny sposób mówi się jako o dostępujących wyzwolenia wśród porodowych bólów nominalnego Syjonu (Izaj. 66:8; Psalm 107:10-16). Jeśli nie będziemy pamiętali o tych różnych obrazach i nie będziemy zwracali uwagi na chronologiczne aspekty przychodzenia do prawdy przez różne części tej klasy, nie będziemy wyraźnie dostrzegać różnorodnych punktów widzenia w odniesieniu do pewnych grup i działań Wielkiej Kompanii i pogubimy się w różnych zarysach biblijnych myśli dotyczących ich czynności.
(31) By dokładnie zrozumieć postępowanie Najwyższego Kapłana z Kozłem Azazela, musimy pamiętać, że chociaż wyznawanie grzechów odbywało się nad całą klasą w tym samym czasie (w latach 1914-1916, w prawdzie i poza nią), pozostałe kroki z Kozłem Azazela podejmowane są w dwóch różnych okresach, przy czym najpierw Pan zajmuje się tą jego częścią, która dotąd była w prawdzie. Następnie, gdy zacznie zajmować się jej ostatnią grupą wśród ludu prawdy, kroki następujące po wyznaniu grzechów zostają przez Niego podjęte wobec tej części Kozła Azazela, która nie jest jeszcze w prawdzie. Do 18 lipca 1920 kroki następujące po wyznaniu grzechów i odwiązaniu Kozła Azazela objęły tylko tę jego część, która jest w prawdzie. Wypełnione fakty antytypu dowodzą bowiem, że tylko lud prawdy, jako część Kozła Azazela, został doprowadzony do bramy i oddany człowiekowi na to wyznaczonemu, zabrany przez niego na pustynię i tam wypuszczony, by wpaść w ręce Azazela. Gdy ostatnia część Kozła Azazela w prawdzie pod przywództwem złych Lewitów wkroczyła już w antytyp tych wszystkich kroków, Pan zaczął prowadzić do Bramy Kozła Azazela w kościele nominalnym. Obecnie widzimy, że publiczne świadectwo, jakie Maluczkie Stadko daje przeciwko wiecznym mękom oraz świadomości umarłych, jest związane z prowadzeniem części Kozła Azazela w kościele