Epifaniczny tom 4 – rozdział 3 – str. 211
Kozioł Azazela
(72) Na wiele lat przed wypełnieniem się tego typu nasz umiłowany Pastor w Cieniach Przybytku (i nie tylko) podał nam ogólne zarysy antytypu, który właśnie rozważyliśmy, chociaż nie mógł oczywiście podać szczegółów tego wypełnienia. A teraz stwierdzamy, że wypełniły się one w sposób niezwykle zgodny z jego zarysem, podanym około 60 lat temu. Szczegóły tego antytypu należą do Epifanii, a ich zrozumienie – jako część jej światła – jest teraz na czasie i jako takie przedstawiamy je Kościołowi. Chwalmy wszyscy naszego Ojca i Boga za to cudowne światło i właściwie go używajmy!
(73) Ponieważ Wielka Kompania jako klasa nie istniała przed oddzieleniem jej od Maluczkiego Stadka, przed tym oddzieleniem niemożliwe było odróżnienie członków Maluczkiego Stadka od prospektywnych członków Wielkiej Kompanii. Z tego powodu Pan surowo zabronił sądzenia, że ta lub inna jednostka jest członkiem tej drugiej klasy. Aż do podziału wszyscy poświęceni mieli być przyjmowani i traktowani jako członkowie Maluczkiego Stadka. Zatem przed podziałem wszyscy byli uważani za Kapłanów, a wśród nowych stworzeń nie można było robić różnicy między społecznością kapłańską i braterską. Podział wprowadził jednak pewną zmianę, ponieważ ci, którzy stając się Lewitami, zostali przeniesieni do Wielkiej Kompanii, przestali być Kapłanami; pozostali jednak braćmi z powodu udziału w Duchu świętym. Gdy dana jednostka zostaje objawiona Kapłanom jako Lewita, nie powinna być już przez nich traktowana jako Kapłan. W trakcie roku 1917 niektóre osoby zostały objawione jako członkowie Wielkiej Kompanii razem z tymi, którzy szczerze popierali ich rewolucjonizmem przeciwko Boskim zarządzeniom, podanym przez „onego Sługę”, oraz przeciwko jego Testamentowi i Statutowi. Rewolucjonizm częściowo jest bowiem szemraniem z Mat. 20:11-15 i częściowo jest używaniem szóstej broni do zabijania z Ezech. 9:2,5-10. Bez względu na to, czy wszyscy byliśmy świadomi znaczenia naszych czynów, tak