Epifaniczny tom 4 – rozdział 3 – str. 224
Kozioł Azazela
Konieczne jest, by takie doświadczenia przyszły, by mogli objawić się ci uznani, by mogli objawić się ci częściowo uznani oraz by mogli objawić się całkowicie odrzuceni. I taki naprawdę będzie wynik tych doświadczeń, ponieważ żyjemy w Epifanii! „A kto się ostoi, gdy On się okaże?”
(85) Powyżej omówiliśmy Kozła Azazela, na ile ten temat dotyczy jego członków w prawdzie. Wielu jego członków (zdecydowanie więcej) jest jednak w kościele nominalnym. Niektórzy z nich znajdują się w denominacjach protestanckich, a niektórzy – w katolickich. Jedno i to samo wyznawanie grzechów antytypicznego Izraela oraz odwiązanie kozła służyło zarówno części Kozła Azazela w prawdzie, jak i w kościele nominalnym. Jednak po zakończeniu tych etapów tej pracy, niebawem po śmierci naszego Pastora, wobec jego części w prawdzie podjęty został następny krok – prowadzenie do Bramy, co nastąpiło 2 lata i 8 miesięcy przed podjęciem go wobec części protestanckiej i katolickiej. Czytając w dniach 8 i 9 listopada 1916 roku korespondencję na temat problemów w Przybytku w Londynie, nadesłaną do biura w Brooklynie przez dwie przeciwne grupy jego starszych, zajęliśmy wewnętrzne stanowisko przeciwko części tego Kozła, pokazanego w Gerszonitach Libnitach (brytyjskich), natomiast 25 listopada 1916, w londyńskim Bethel zajęliśmy przeciwko niemu stanowisko zewnętrzne. Na zebraniu publicznym w Filadelfii, które odbyło się 18 lipca 1920, miała miejsce pierwsza bezpośrednia opozycja wobec protestanckiej i katolickiej części tego Kozła, a w podwójnym Heraldzie z 15 września 1922 (który między innymi zawierał artykuł będący antytypicznym Strofowaniem przez Jana) opozycja ta po raz pierwszy została skierowana wyłącznie wobec części katolickiej. Dwa dominujące błędy całego kościoła nominalnego – świadomość umarłych i wieczne męki – to główne tematy, w związku z którymi odpierany był powszechny rewolucjonizm protestanckiej i katolickiej części Kozła Azazela, co było prowadzeniem go do Bramy. Tę działalność, jako antytyp drugiej bitwy Gedeona z Madianitami,