Epifaniczny tom 4 – rozdział 5 – str. 341
Młodociani Godni
Niektórzy pisarze z różnych powodów utrzymują tę podstawową zasadę w mniejszym lub większym cieniu, i tak też się stało w omawianym artykule. Taką metodę zwykle stosuje się dlatego, że gdyby podstawowa zasada argumentacji była wyraźnie widoczna, czytelnik tym łatwiej zwróciłby się przeciwko niej. Z tego punktu widzenia godne odnotowania są tutaj następujące uwagi: (1) Od grudnia 1909 aż do swej śmierci – jak można zauważyć w wielu Strażnicach wydawanych od 15 grudnia 1909 aż do 15 września 1916 (R-4525, R-4547, R-4579 kol. 2, Z ‘11, 394, R-5023, R-5207-5209, R-5411, Z ‘15, 103-104, R-5774-5775, R-5959), a także w Przedmowie do P 6, napisanej 1 października i ostatecznie zatwierdzonej do druku 16 października 1916 (P’22, 192, 6) – nasz Pastor nauczał o usprawiedliwieniu tymczasowym i ożywionym, odrębnym i różnym, jako działającym w czasie Wieku Ewangelii. (2) Lud prawdy wierzy w działanie usprawiedliwienia tymczasowego w czasie Wieku Ewangelii, w harmonii z Pismem Świętym, np. Rzym. 4:1-25, oraz w harmonii z naukami naszego Pastora. (3) J.F.R., wiodący duch wśród redaktorów Strażnicy, oraz przynajmniej jeden z jego współredaktorów, W.E. Van Amburgh, zaprzeczają, że doktryna o usprawiedliwieniu tymczasowym działa w Wieku Ewangelii. (4) Nie zaprzeczają temu wyraźnie i dosłownie w Strażnicy, lecz wielokrotnie, jak w omawianym tu artykule, odrzucają myśl zawartą w wyrażeniu usprawiedliwienie tymczasowe. (5) Pisząc o usprawiedliwieniu w Wieku Ewangelii, nie tylko jednomyślnie (a) nie wymieniają terminu usprawiedliwienie tymczasowe, ani (b) nie wyjaśniają myśli zawartej w tym wyrażeniu, lecz jednomyślnie używają słów, które są prawdziwe w odniesieniu tylko do usprawiedliwienia ożywionego, a nieprawdziwe w odniesieniu do usprawiedliwienia tymczasowego. (6) Ta sama metoda wpływania na ludzi, by zapominali o pewnych zarysach doktryny przez ich ignorowanie oraz przez mówienie wyłącznie o innych jej zarysach (zależnie od celu w danym przypadku), kiedykolwiek dochodziło do dyskutowania tej doktryny,