Epifaniczny tom 4 – rozdział 5 – str. 346
Młodociani Godni
oznacza wierność, sprawiedliwość Jezusa]; (5) jeśli chodzi o wyrok Adamowy, w tym pierwszym nie następuje jego zniesienie, w tym drugim – następuje; (6) jeśli chodzi o społeczność z Bogiem, w tym pierwszym jest ona częściowa, w tym drugim – pełna; (7) jeśli chodzi o sposobności wchodzenia w relacje przymierza z Bogiem, to pierwsze zawsze umożliwia wchodzenie w relację z Bogiem w przymierzu łaski, chociaż nie zawsze otwiera sposobność wejścia w relację z Bogiem w Przymierzu Sary, co można zauważyć w przypadku Starożytnych i Młodocianych Godnych; to drugie zawsze daje dostęp do relacji z Bogiem w Przymierzu Sary.
47) Doktryna o działaniu usprawiedliwienia tymczasowego od czasu Abla, Enocha i Noego (Żyd. 11:4-7) aż do początku restytucji jest doktryną biblijną i pozostanie taką pomimo zaprzeczeń fałszywego przewodu do podawania pokarmu na czasie dla Kapłanów, który był prawdziwym przewodem dla pracy antytypicznych Meraritów Machliego, powstałym po śmierci prawdziwego przewodu do podawania pokarmu na czasie domowi wiary – „szafarza”, „onego Sługi”, naszego umiłowanego Pastora. Tak długo, jak długo Rzym. 4:1-25 itp. pozostają częścią Biblii, ta doktryna ostoi się, pomimo ataków podejmowanych przeciwko niej przez fałszywy przewód do podawania Kapłanom pokarmu na czasie.
(48) Lecz ktoś może zapytać: W jaki sposób omawiany tutaj artykuł zaprzecza działaniu obecnie usprawiedliwienia tymczasowego? Odpowiadamy, że czyni to nie tylko swą całą podstawą i głównymi ogólnymi kierunkami argumentacji, przy pomocy których stara się podważyć doktrynę o Młodocianych Godnych. Czyni to też przy pomocy konkretnych sformułowań, które oznaczają takie odrzucenie. Ponadto, wielu braci wie, że J.F.R. oraz W.E. Van Amburgh zaprzeczają działaniu usprawiedliwienia tymczasowego. Ten pierwszy często czynił to na przykład przed rodziną Bethel na wiosnę i w lecie roku 1917, a ten drugi nie tylko czynił to tam i wtedy, lecz także przed zborem w New Britain, Conn., w grudniu 1919, odpowiadając na pytanie, czy „on