Epifaniczny tom 4 – rozdział 5 – str. 357
Młodociani Godni
ten artykuł w nawiasach na temat tych wersetów są sprzeczne z używaniem ich przez naszego Pana, np. wyrażenie „abym zwiastował pojmanym wyzwolenie, a więźniom otworzenie ciemnicy” wyjaśniane jest jako oznaczające głoszenie wyzwolenia Wielkiej Kompanii, będącej obecnie w niewoli i związanej w Babilonie! To wyjaśnienie podawane jest jako potwierdzenie, że Kościół ma upoważnienie głosić Wielkiej Kompanii! Nasz drogi Pastor wyjaśniał, że pojmani oznaczają niewolników grzechu, a więźniowie – tych, którzy znajdują się w celach grobu, co uznajemy za prawidłowe. Werset ten wyjaśnił jednak jeszcze wyższy autorytet niż nasz drogi Pastor, bo nasz umiłowany Pan (Łuk. 4:16-21), co uczynił aż do pierwszego zdania drugiego wersetu, „abym ogłosił miłościwy rok Pana”, gdzie się zatrzymał, ponieważ pozostała część poselstwa nie „wypełniła się”, tzn. nie była wtedy na czasie, mając stać się taką dopiero pod koniec Wieku Ewangelii. Mówi nam On, że w dniu, w którym przemawiał, wszystko to, co cytował, miało być głoszone jako pokarm na czasie. Ponieważ klasa Wielkiej Kompanii pojawia się pod koniec Wieku, ta część cytatu, którą Strażnica wobec niej stosuje, najwyraźniej nie ma takiego zastosowania. Prawdą na czasie było wtedy głoszenie wyzwolenia z grzechu i śmierci, lecz nie wyzwolenia nieistniejącej klasy z nieistniejącego Babilonu! Wprost przeciwnie, wyrażenie „abym opowiadał Ewangelię [Gal. 3:6-9] cichym” ma zastosowanie od czasów Jezusa aż do restytucji, ponieważ za dni Jezusa jej opowiadanie było na czasie w stosunku do wówczas żyjących Starożytnych Godnych. Zatem między innymi obejmuje ono osoby, które staną się Młodocianymi Godnymi. Wierzymy, że wyrażenie „abym pocieszał wszystkich płaczących” między innymi będzie obejmować jednostki należące do Wielkiej Kompanii, gdy zaczną one płakać. A to drugie wyrażenie – „abym opowiadał Ewangelię cichym” – będzie się stosowało do członków tej klasy indywidualnie, gdy staną się oni cichymi. Zatem fragment ten jest dostatecznie szeroki w swych wyrażeniach, by uzasadnić głoszenie jednostkom z obydwu klas. Jednak wersety te w żaden szczególny sposób nie odnoszą się do którejkolwiek klasy jako takiej. Nie potwierdzają one zatem