Epifaniczny tom 4 – rozdział 6 – str. 377
Rut – typ i antytyp
począwszy od roku 1881 dostrzegają, że mają sposobności służenia w Żniwie. Prośba Rut wobec Noemi, by ta zachęciła ją do zbierania pokłosia, jest typem Młodocianych Godnych szukających u swych towarzyszy z utracjuszy koron zachęty do zbierania pokłosia w Żniwie nowych stworzeń. Pole, na którym Rut miała znaleźć względy jego właściciela (w. 2,3), by zbierać pokłosie, przedstawia oczywiście sferę służby, w której nasz Pan jest Głównym Żeńcą, ponieważ to On jest bliskim krewnym „teścia” Młodocianych Godnych – antytypicznego Elimelecha. Zbieranie przez nią kłosów za żeńcami wśród snopów (w. 3, 7) przedstawia drugorzędną rolę, jaką Młodociani Godni mieli w zborach po żeńcach z Maluczkiego Stadka. Przybycie Boaza z Betlejem (w. 4) i pobłogosławienie jego żeńcom jest typem wyjścia przez naszego Pana ze spichlerza postępującej prawdy, by błogosławić Swych własnych żeńców, oraz rzeczywistego ich błogosławienia. Ich gorące życzenie błogosławieństw Bożych dla Boaza jest typem modlitw żeńców z Maluczkiego Stadka o błogosławienie naszego Pana w Jego dziele Żniwa. Boaz (w. 5) pytający swego nadzorującego żeńcę o tożsamość Rut jest typem naszego Pana wzbudzającego w umyśle onego Sługi pytanie co do tożsamości antytypicznego cudzoziemca – Młodocianych Godnych. Miało to miejsce począwszy od roku 1881, jak pokazują to różne artykuły Strażnicy. Odpowiedź nadzorującego żeńcy (w. 6) przedstawia wyjaśnienie onego Sługi, podawane w Strażnicach począwszy od roku 1881, że poświęcało się więcej osób niż było dostępnych koron i że taka nadwyżka poświęcających się stanowi zatem klasę samą w sobie – niespłodzonych poświęconych, których na podstawie młodzieńców z Joela 2:28 nazywamy obecnie Młodocianymi Godnymi, w odróżnieniu od i w częściowym nawiązaniu do Starożytnych Godnych. Wskazywał on również na ich związek z braćmi z utracjuszy koron, czego typem jest wzmianka nadzorcy o związku Rut z utracjuszami koron, którzy powrócili z kościoła nominalnego. Pochwała nadzorcy (w. 7) dla chęci Rut zbierania kłosów oraz jej pracowitości (w najlepszych manuskryptach wersetu 7 w ostatnim zdaniu znajduje się słowo nie; powinno być ono zatem przetłumaczone