Epifaniczny tom 4 – rozdział 6 – str. 378
Rut – typ i antytyp
następująco: „nie siedziała [odpoczywając] w domu [ani] trochę”) jest typem łaskawego uznania okazywanego przez onego Sługę dla gorliwości do służby u Młodocianych Godnych oraz jego pochwały dla ich pracowitości.
(8) Zwrócenie się Boaza do Rut (w.8 ) przedstawia posłanie przez naszego Pana Młodocianym Godnym właściwego na czasie przesłania, dostosowanego do ich stanu. Stwierdzenie „Słuchaj, córko moja” przedstawia zarówno pełną czułości troskę naszego Pana („córko”) oraz zachęcanie ich przez Niego, by słuchali przesłania onego Sługi na ich temat. Pouczenie jej przez Boaza (w.8), by pozostawała na jego polu i zbierała kłosy przy jego służących oraz by nie chodziła do innych jest typem zachęcania Młodocianych Godnych przez naszego Pana, by pracowali na żniwnym polu naszego Pana wraz z Jego wiernymi poświęconymi oraz by nie porzucali tej pracy pokłosia dla jakiejkolwiek innej pracy. Zachęta Boaza (w.9), by zwracała ona swe oczy na pole, na którym pracują jego służące, przedstawia naszego Pana zachęcającego Młodocianych Godnych, by poprzez badanie zwracali baczną uwagę na prawdziwą pracę Żniwa oraz by służyli z wiernymi poświęconymi jednostkami (służącymi). Zapewnienie Rut przez Boaza, że ostrzegł młodzieńców, by nie wyrządzali jej krzywdy jest typem zapewnienia Młodocianych Godnych przez naszego Pana, że wezwał On zdolniejszych sług prawdy, by z powodu swych słów, zachowania czy czynów nie byli przyczyną potykania się Młodocianych Godnych. Udzielenie jej przez Boaza (w.9) przywileju zaspokajania pragnienia wodą wydobywaną przez młodzieńców przedstawia zapewnienie tej klasy przez naszego Pana, że mają przywilej korzystać z wód żywota czerpanych ze studni prawdy (Biblii) przez pielgrzymów i starszych. Antytypy słów Boaza do Rut zostały podane przez naszego Pana przez odnośne artykuły Strażnicy począwszy od roku 1881. Pokorne i pełne czci uznanie przez Rut łaskawości Boaza oraz jej zdziwienie, dlaczego ona – cudzoziemka – jest tak uprzywilejowana (w. 10) przedstawia pokorne i pełne czci uznanie przez Młodocianych Godnych łaskawości naszego Pana wobec nich oraz ich zdziwienie, dlaczego oni – niespłodzeni