Epifaniczny tom 4 – rozdział 6 – str. 397
Rut – typ i antytyp
nie była więc typem Ewy. Komentarz, o którym mowa – wytwór C.J.W., nie naszego Pastora, w zakresie, w jakim poddaliśmy go krytycznej ocenie, jest dobrym przykładem dziwactw C.J.W., nieprowadzonych myślą naszego Pastora. W P 5, 153 fragment z Rut 4:1-10 użyty jest do wykazania prowadzonego w Tysiącleciu przez Jezusa dzieła restytucji, co nie przeczy naszemu zrozumieniu, że Rut jest typem Młodocianych Godnych. Będą oni bowiem częścią nabytej własności wyzwolonej w Tysiącleciu, chociaż wątpimy, by cytując ten fragment, nasz Pastor miał na myśli Młodocianych Godnych. Wydaje się on bowiem cytować go tutaj jako dowód wyzwolenia świata przez Jezusa poprzez symboliczne małżeństwo z klasą restytucyjną, tj. zjednoczenie się z wiernymi restytucjonistami (Izaj. 62:4,5). Izaj. 62:4,5 dowodzi, że Kościół również jest częścią męża tego symbolicznego małżeństwa.
(23) Istnieją bardzo mocne powody zaprzeczające, że Rut jest typem Kościoła. Rut nie pasuje na typ Kościoła z powodu następujących siedmiu przekonujących argumentów. Przede wszystkim, Kościół nie jest cudzoziemcem w symbolicznym Kanaanie. Kościół jest pokazany przez tych urodzonych w ziemi – spłodzonych z Ducha. Ponadto, Kościół nie zbierał pokłosia, co jest wyłącznym zadaniem Wielkiej Kompanii (biednych) oraz Młodocianych Godnych (cudzoziemców). Kościół został w pełni wykupiony, zanim rozpoczął się ostatni etap zbierania pokłosia (1914-1916). Kościół był dziewicą, która nigdy nie była zamężna. Kościół nie może wyjść za mąż za Jezusa według zasady lewiratu, ponieważ Ten, któremu jest on poślubiony – Jezus – nie może umrzeć. Nikt nigdy nie miał prawa poślubienia Kościoła, zanim prawo takie uzyskał Jezus.