Epifaniczny tom 5 – rozdział 1 – str. 20
Znaki czasów wśród ludu Prawdy
przez „onego Sługę”, z pewnością jest pogardzeniem radą, planem Boga]”.
(18) Jak wykazaliśmy powyżej, fragment ten odnosi się do Wielkiej Kompanii. Oskarża on ją o (1) rewolucjonizm przeciwko naukom Pana oraz o (2) pogardzanie Jego zarządzeniami. Pokazuje, że odrzucanie różnych nauk i zarządzeń Pana jest grzechem – szczególnym grzechem objawiającym Wielką Kompanię. Rewolucjonizm objawia ją jako taką. Zgodnie z tym wersetem tylko wtedy wiemy, że nowe stworzenie należy do Wielkiej Kompanii, gdy buntuje się ono przeciwko naukom i zarządzeniom Pana. Nie możemy mieć pewności co do utraty przez nich korony z powodu innych grzechów niż rewolucjonizm, ponieważ nie możemy ocenić, jaki stopień innego zła powoduje utratę przez kogoś korony. Gdy jednak nowe stworzenia rewolucjonizują przeciwko naukom i zarządzeniom Pana, jesteśmy informowani przez Pana (przez taki rewolucjonizm), że tacy rewolucjoniści utracili korony, i z tego powodu należą do Wielkiej Kompanii. Psalm 107:10,11 to wersety, przez które Pan podaje nam tę informację. My ich nie osądzamy. Przez ich postępowanie osądza ich Bóg, który – jak wyjaśnia ten werset – ich rewolucjonizmem objawia ich przed wiernymi jako Lewitów, członków Wielkiej Kompanii. Powtarzamy: Nie osądzamy ich, gdy na podstawie ich objawionego rewolucjonizmu OGŁASZAMY ich jako członków Wielkiej Kompanii. W ten sposób jedynie ogłaszamy wcześniejszy osąd Boga, który – jak pokazuje ten werset – jest nam teraz objawiany przez ich rewolucjonizm. Nasz Pastor nauczał, że po rozdzieleniu antytypicznego Eliasza i Elizeusza, a przed opuszczeniem ziemi przez wiernych, mieli oni wiedzieć, kto należy do Wielkiej Kompanii, jak dowodzi tego następujący cytat z R-5950, ak.4: „Po uderzeniu Jordanu, po rozdzieleniu ludzi poselstwem prawdy i płaszczem mocy Eliasza, nastąpi podział Kościoła na dwie klasy. Od tej pory klasa Eliasza, klasa Maluczkiego Stadka, będzie WYRAŹNIE OBJAWIONA,