Epifaniczny tom 5 – rozdział 1 – str. 33
Znaki czasów wśród ludu Prawdy
(Przyp. 4:19), natomiast bracia oświeceni Epifanią chodzą coraz jaśniej świecącą ścieżką sprawiedliwych (Przyp. 4:18). Nie ma też znaczenia, jak bardzo mały papież małego Babilonu, podobnie jak jego pierwowzór, duży papież dużego Babilonu, puszy się, chełpi i wygłasza pompatyczne mowy w swoim twierdzeniu, że jest Boskim rzecznikiem, przewodem. Częściowo właśnie z tego powodu jest głową małego antychrysta, a czyny, do których stale nawołuje swoich naśladowców jako do ofiar prawdziwej ofiary za grzech, są jedynie uczynkami małej obrzydliwości, która pustoszy – w małym Babilonie są one odpowiednikiem mszy wielkiego Babilonu, a jego tak zwane światło jest prawdziwą ciemnością małego Babilonu – odpowiednikiem ciemności wielkiego Babilonu w jego wymiarze rzymskokatolickim. Całkowicie oddany szatanowi, mały papież małego Babilonu (podobnie jak jego pierwowzór, wielki papież wielkiego Babilonu) nadal będzie się puszyć, chełpić i wygłaszać pompatyczne mowy, aż osąd Boży usunie go na zawsze, podobnie jak uczyni to z jego pierwowzorem w wielkim Babilonie, gdyż mocny jest Pan Bóg, który go osądza. Pokłoniwszy się Baalowi (szatanowi) – gdy jak szatan sięgnął po władzę i zaczął panować nad dziedzictwem Boga, używając setek azazelskich kłamstw, by oczerniać wiernych i zwodzić nieostrożnych – uczynił sobie z Boga Przeciwnika, który jedynie pozwala mu, małemu papieżowi, podobnie jak temu wielkiemu, piąć się coraz wyżej, tak by jego upadek był tym większy. Gdy wyda swoje światło, stanie się symboliczną miazgą, jak wielki papież pozostawiając po sobie jedynie pamięć o swych potwornych grzechach przeciwko Panu, prawdzie i braciom (Mat. 24:48, 49).
(33) W akapicie 14, w rozważanym artykule, prezes Towarzystwa powtarza prawdopodobnie po raz setny kłamstwo, o którym wie, że jest kłamstwem, tj., że nasz Pastor przez lata nauczał, iż ktoś może być usprawiedliwiony przed poświęceniem, ale potem porzucił tę myśl. W E 6 udowodnimy,