Epifaniczny tom 5 – rozdział 1 – str. 39
Znaki czasów wśród ludu Prawdy
i pokazać szafarzowi, który wtedy nadzorował udzielanie ich domownikom. Śmierć szafarza tego domu nie powstrzymywała jednak pana domu od karmienia domowników innymi nowymi pokarmami, dotąd niewykorzystanymi ze spiżarni, tylko dlatego, że wcześniej miał nad nimi pieczę ten szafarz. Wprost przeciwnie, chociaż nie mianowałby kolejnego szafarza, użyłby kogoś do wynoszenia takich nowych pokarmów, którymi chciałby nakarmić swoją rodzinę. Tak postępował nasz Pan przed śmiercią Swojego szczególnego szafarza, i tak postępuje po jego śmierci, gdy przestał on już nim być. Obala to rozważany argument, rzekomo oparty na fakcie, że nasz Pastor miał dozór nad spiżarnią.
(37) Ci bracia, którzy błądzą odnośnie znaczenia i konsekwencji sprawowania dozoru przez Pastora nad spiżarnią, nie rozumieją funkcji jego urzędu. Był on posłannikiem Paruzji, wyznaczonym przez Pana do sprawowania dozoru nad spiżarnią i domem dla celów Paruzji – podawania prawdy paruzyjnej i nadzorowania dzieła Paruzji. W ten sposób podał on Kościołowi pełnię prawd paruzyjnych i nadzorował pełne zgromadzenie Kościoła (dlatego nie może mieć następcy), i w ten sposób przygotował fundamenty pod prawdy i dzieło Epifanii, ponieważ prawdy i dzieło Paruzji są fundamentem dla prawd i dzieła Epifanii. Ponieważ jednak dzieło naszego Pastora nie obejmowało zgromadzenia Wielkiej Kompanii i Młodocianych Godnych jako takich, prawdy przez niego podane na te tematy nie były w pełni wystarczające dla dzieła ich zgromadzenia jako takich. Ich zgromadzenie jest dziełem Epifanii, do czego potrzebne są szczególne prawdy epifaniczne, niebędące na czasie za jego życia. Dlatego do dzieła Epifanii potrzebne są „rzeczy nowe i stare”. Odnośne fakty dowodzą, że nasz Pastor nie rozumiał tych nowych spraw dotyczących Epifanii np. czasu wyzwolenia Kościoła, długości czasu ucisku, czasu wyzwolenia Izraela, długości okresu zajmowania się Wielką Kompanią i Młodocianymi Godnymi, relacji