Epifaniczny tom 5 – rozdział 1 – str. 64

Znaki czasów wśród ludu Prawdy

że czasowe zarysy typów podają początek swych antytypów. Stanie się to tym bardziej widoczne, jeśli spojrzymy na rok potopu jako pełny rok księżycowy plus dziesięć dni (1Moj. 7:11; 8:14), tj. zwyczajny rok długości 365 dni, gdyż tyle rzeczywiście on trwał. Zwykłe lata księżycowe składają się z 354 kalendarzowych dni, a pełne – z 355. Księżycowy rok potopu był pełny. W antytypie powinniśmy zatem uznać, że czas od kwietnia 2045 p.n.e. do października 1881 n.e. był symbolicznym rokiem składającym się z 365 symbolicznych dni. Od przymierza do października 1881 roku upłynęło dokładnie 3925½ roku. Ten czas jest więc antytypicznym rokiem potopu. Jeden dzień takiego roku liczy ¹ / ₃₆₅ z 3925½ lat, tj. 10,7547945 lat. Z punktu widzenia takiego roku i zawierającego takie dni podajemy poniżej tabelkę wskazującą dokładne okresy i lata p.n.e. i n.e., typicznie oznaczone przez różne dni potopu wspomniane w 1 Moj. 7; 8 , rozpoczynając obliczenia od daty Przymierza z Abrahamem, w kwietniu 2045 p.n.e.

      (61) W powyższej tabeli podaliśmy dokładny czas od końca każdego etapu roku potopu do końca kolejnego etapu podanego w dniach i latach jako typ i antytyp,

poprzednia strona – następna strona